Eva Eikhout over leven met een fysieke beperking: "Wat tussen je oren zit bepaalt véél meer"

In de stem van de Nederlandse mediapersoonlijkheid Eva Eikhout hoor je een lach. Ondanks dat haar armen en benen flink korter zijn dan gemiddeld, straalt ze veel zelfvertrouwen uit. Die positiviteit heeft ze aan haar ouders te danken: “Ik voel me heel goed vanbinnen en weet dat ik er als mens mag zijn. Ik ben in een gouden wieg vol liefde geboren. Ik ben hartstikke blij met mezelf.” De openheid van haar gezin staat in schril contrast met de jeugd die haar moeder zelf beleefde. “Mijn oma, haar moeder, beroofde zich van het leven. Dat was al ‘not done’, laat staan dat erover gesproken werd. Dat kan ik me vandaag de dag niet meer voorstellen.”

De titel van haar autobiografie is treffend: ‘Dit is geen boek van een meisje zonder armen en benen’. “Klopt,” zegt Eikhout. “Ik heb ze deels wel en deels niet. Maar ik leef niet vanuit dat perspectief. Ik ben een vrouw van 28 die ontzettend van het leven geniet. Ik ben gek op mooie kleren, een make-upje, sieraden… Ik ben ook een trotse zus.”

Niet alle ernstige beperkingen zijn zo zichtbaar als die van Eikhout, wil ze benadrukken: “Stel dat ik een depressie heb... Ik word dan wel geholpen bij het douchen, maar je komt nog steeds met die depressie onder de douche vandaan. Wat tussen je oren zit, bepaalt volgens mij véél meer je levensgeluk.”

Een gesprek over het gemis van iets simpels als fietsen, het koesteren van levenslust en het belang van het maken van eigen keuzes.