Gelijk ontslag voor iedereen

Onlangs werd ik nog eens fijntjes herinnerd aan de dubbele moraal van ons arbeidsrecht. Een van mijn medewerkers trekt binnenkort de deur achter zich dicht. Ze is toe aan een nieuwe uitdaging. Alle begrip daarvoor. We hebben de voorbije jaren goed samengewerkt. Maar mensen komen en gaan. Zo gaat dat. Het was alleen even geleden dat er iemand uit eigen beweging vertrok. En in een klein bedrijf is de impact altijd groot. Operationeel en vaak ook emotioneel.

Ik nam contact op met het sociaal secretariaat om onze opties te bekijken. Ik wilde vooral weten hoeveel tijd we nog hadden om een vervanger te zoeken en in te werken. "Hangt ervan af", zei de persoon aan de andere kant van de lijn. "De wet maakt een onderscheid tussen wie ontslagen wordt en wie ontslag neemt."

In het eerste scenario bedraagt de opzegtermijn vaak beduidend meer als iemand een zekere anciënniteit heeft opgebouwd. En als die persoon ziek is of vakantie neemt in de opzegperiode, worden die dagen er gewoon opnieuw aan toegevoegd. Zo krijgt iemand die zijn werk verliest alle kansen om in die tijd een nieuwe job te vinden. Logisch. Maar als het even tegenzit, ben je dus nog even aan elkaar gebonden. En in het geval van een vechtscheiding is dat geen cadeau.

Als iemand zelf ontslag neemt, heeft ziekte of vakantie evenwel geen impact op de opzegtermijn. Iemand kan perfect de hele opzegtermijn met vakantie gaan of zich ziek thuis laten zetten. Zelf krijg ik dus amper de tijd om een vervanger te vinden en het werk correct over te dragen. Laat staan om de nieuwkomer in te werken.

Zelf krijg ik amper de tijd om een vervanger te vinden

Vreemd, dat gebrek aan wederkerigheid van rechten en plichten. Voeg daar ook de afschaffing van de proefperiode bij, en het is logisch dat bedrijfsleiders twee keer nadenken vooraleer ze een medewerker aanwerven. Geen wonder dat freelance werken en interimarbeid in de lift zitten. Ik zie steeds meer kleine bedrijven die zich op die manier uit de slag trekken en een flexibele schil optrekken.

Waarom trekken we de regeling niet voor iedereen gelijk? Het zou op zijn minst het voordeel van de duidelijkheid genieten. En met wat geluk vermijden we zo een pak onaangename gesprekken tussen werkgever en werknemer-in-opzeg. Want als het even kan, ga ik graag als vrienden uiteen. Ex-medewerkers zijn vaak de beste klanten.