Gifmoorden en gifmengers

Na Viktor Joesjtsjenko, Alexander Litvinenko, Aleksandr Perepelitsjny en bv ook Sergej Skripal is Navalny de zoveelste naam in een lang lijstje van Russen die vergiftigd werden de laatste jaren. Het lijkt wel een traditie in Rusland, om door vergiftiging je politieke tegenstanders te proberen uitschakelen? Is dat echt zo? En zo ja, is het een recent fenomeen of gaat het veel verder terug in het verleden? We praten erover met Ruslandkenner en auteur Johan De Boose. 

Zanger en Idool-finalist Andrei Lugovski werd twee jaar geleden vergiftigd met thallium, een bestanddeel van rattenvergif. Alleen is het zeer moeilijk die vergiftiging echt te bewijzen en nog moeilijker om de dader te vinden, zo blijkt na een al lange lijdensweg. Reporter Ward Bogaert zocht hem op.

Hoe moeilijk of makkelijk is het om iemand te vergiftigen? Heb je daar heel specifieke kennis voor nodig, of kan elke amateur met huis-, tuin en keukenmiddeltjes al enorme schade aanrichten? Christophe Stove, professor toxicologie aan de Universiteit Gent legt ook uit hoe sommige veelgebruikte stoffen zoals lood, asbest,...  vroeger onbedoeld mensen vergiftigden. Zijn er vandaag ook nog zo’n producten in gebruik waar we beter voorzichtiger mee zouden omspringen?

Een beruchte gifmoordenares was Giulia Tofana. In de zeventiende eeuw zou ze honderden ongelukkige vrouwen van hun man “af geholpen” hebben door een brouwsel dat “Acqua Tofana” heette en arsenicum bevatte. Max Vrijens vertelt haar verhaal.

In de recente op Canvas getoonde serie “Sharp objects” vergiftigt een moeder haar dochter langzaamaan vanuit een drang om voor haar te kunnen blijven zorgen. Het blijkt een aandoening die onder te brengen is bij het syndroom “munchhausen by proxy”. Klopt los van dat specifieke syndroom het beeld dat vrouwelijke daders vaker dan mannen naar gif grijpen, omdat ze hun slachtoffers meestal fysiek niet de baas zijn? Vragen voor forensisch psychiater Femke Hanssens van psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptist in Zelzate.