Gokverslaafde verhaalt verliezen op overheid. Terecht?

Gokverslaafde verhaalt verliezen op overheid. Terecht?

Wie gokt, moet tegen verlies kunnen. Dat dacht je maar. Vorige week raakte bekend dat een gokverslaafde zijn verliezen wil recupereren bij de Belgische Staat, m.a.w. bij ons allemaal. Gekker kan het niet meer worden, of toch?

De gokker was zich immers bewust van zijn verslaving en had zich daarom vrijwillig laten inschrijven op de ‘zwarte lijst’ van de Kansspelcommissie (de ‘Excluded Persons Information System’ of EPIS). Zo zou hij altijd op een rood licht stuiten bij een aanmelding in een casino of een gokwebsite.

Toch kon hij er een klein fortuintje vergokken. Het probleem? Bij gebrek aan permanente verbinding tussen het Rijksregister en het EPIS, zijn niet alle gegevens up-tot-date en worden menselijke fouten bij het invoeren niet tijdig opgemerkt.

Aan de eerste voorwaarde voor een klassieke schadeclaim lijkt voldaan: de overheid heeft een misser gemaakt en er zitten mazen in het net. Ten tweede is de gokker zijn centen kwijt. De derde vraag is of de fout ook de oorzaak is van de ‘schade’.

De rechtstreekse fout van het verlies blijft het gokgedrag, maar een correct functioneren van de zwarte lijst zou dat voorkomen hebben. De gokker had zich geregistreerd en dus lijkt zijn gokverlies ook op schade. Tegelijk had de man de ook de systeemfout opgemerkt en er handig gebruik van gemaakt. Maar dat is natuurlijk net eigen aan een verslaving.

Ook in Nederland lopen procedures van gokverslaafden tegen casino’s, die ondanks een ‘entreeverbod’ toch binnen raken. Je kan het vergelijken met een drankverslaafde die een alcoholslot opgelegd krijgt en vaststelt dat het toch niet werkt. Zal hij de plaatsingsfirma verantwoordelijk stellen voor de eigen schade als hij dronken rondrijdt? Zal het slachtoffer van een dronken doodrijder die firma mee aansprakelijk kunnen stellen ?

Of neem die andere, door politierechters aangeklaagde systeemfout van de Belgische Staat: het strafregister. Wat als een verkeersterrorist toeslaat tijdens zijn rijverbod. En blijkt dat de rechter hem strenger had kunnen straffen als hij over up-to-date informatie zou beschikt hebben? Met zoveel ‘als’ en ‘zou’ geraak je er juridisch niet, vrees ik.

Al is er hier wel een verschil: via de zwarte lijst van de Kansspelcommissie gaat de overheid een engagement aan voor een heel precies resultaat. Maar dan nog: ook verkeerslichten laten het wel eens afweten. En dan gelden nog altijd voor iedereen de normale voorrangsregels.

Claims voor overheidsaansprakelijkheid hebben ook in België de wind in de zeilen. Op 24 juli, precies 100 jaar geleden was er de eerste Belgische veroordeling: de Stad Brugge had een boom niet tijdig laten vellen. Tijd om daar deze jubileum-zomer eens een boompje over op te zetten.