Hebben we nog het recht om analoog te leven?

"Waarom laten we ons de kaas van de boterham eten door Amerikaanse giganten als Google en Facebook?" Dat was zowat de teneur bij de Europese leiders op de top in Riga. Massaal inzetten op digitalisering en zorgen dat we een eigen Europees wonderkind baren.

Maar is deze digitalisering echt zo zaligmakend?

Willen we persoonlijke gegevens (en die van onze kinderen) als verhandelbare koopwaar te grabbel blijven aanbieden?

Willen we binnenkort een chip ingeplant krijgen zodat we altijd en overal te detecteren zijn, onder het mom van een veiliger wereld?

Willen we onze relaties vooral virtueel en online waar we ons fake imago hoog kunnen houden of toch liever face to face met fysiek- en  oogcontact?

Zal er in onze "smart-cities" plaats zijn voor de sukkelaars die nu al uit de boot vallen?

Laten we ons met volle goesting door robots rijden en leiden?

Hebben we tenslotte nog het recht om analoog te leven?

Wie komt mee naar m'n wifi-vrij Utopia met echte mensen, boeken, platen en goede wijn?