"Het continue lawaai van die padelterreinen is zo erg, dat we proberen elk weekend thuis weg te zijn"

 “Ik  vind het een agressiever spel dan tennis" zegt Ria Vertommen in 'De Wereld van Sofie. "Tennis is trager, de ondergrond is ook anders. Padel wordt gespeeld in een soort kooi, je hoort voortdurend die luide ‘pok’ van de bal tegen die muren.  Soms spelen ze heel agressief met veel geroep. Ik hoor wat de spelers zeggen, ze staan hier bijna in mijn hof te padellen!”

"Geen seconde is er rust"

“Je hoort natuurlijk altijd wel iets, de autosnelweg is hier niet ver vandaan, er is hier vlakbij een KMO-zone met vrachtwagens die lossen en laden, en vroeger werd er hier ook wel eens een paar uurtjes per dag getennist.  Maar nu is het echt van 8 uur ’s ochtends tot 10 uur ‘s avonds ononderbroken lawaai.  Ik heb vroeger in de stad op kot gezeten en daar was ook veel geluid, roepende mensen, de tram,…  maar dat was nog anders. Dit geluid is constant en dat is het irritante eraan. Geen seconde is er rust. Zeker als na 16 uur alle drie terreinen volgeboekt zijn.  Het is dus niet zozeer het aantal decibels, 50-60 met pieken tot 70 db (allicht zelfs te laag om het juridisch aan te vechten), maar wel dat continue karakter.  Het is echt niet meer doenbaar. We proberen elk weekend weg te gaan,  maar op lange termijn is dat geen oplossing.”

We proberen elk weekend weg te gaan,  maar op lange termijn is dat geen oplossing.

“Ik zit met een enorme koortsblaas, mijn bloeddruk is omhoog gegaan, ik heb enorm veel stress. Wij zitten hier altijd met de ramen en deuren dicht, maar dan nog hoor je het. En, ja, wij hebben dubbel glas.  Ook onze katten durven overdag niet meer buitenkomen.”

"Wakkergepadeld"

“Gelukkig moet ik elke dag om half zes opstaan om naar mijn werk te gaan dus word ik alleen in  het weekend ‘wakkergepadeld’. Maar ’s avonds rustig in de tuin een boek lezen is er niet meer bij.”

“Om het padelgeluid te overstemmen zetten we thuis de muziek harder. Maar dat is voor mij allesbehalve aangenaam, zeker omdat ik ook tinnitus heb, het is vervelend om nóg hardere geluiden te moeten horen. Ik probeer er mij niet op te fixeren maar dat lukt niet.  We komen net terug van de Ardennen, daar was het heel rustig, en het eerste wat ik hoor als ik weer thuis ben is die padel. Het is een vicieuze cirkel  waar ik moet uitgeraken.  Hopelijk is het een rage die na een paar jaar voorbij is.”

Hopelijk is het een rage die na een paar jaar voorbij is.

Beluister de reportage van Ann Rootveld voor 'De Wereld van Sofie' via Radio 1 Select

Lees ook: