"Het leven is vurrukkulluk": schrijver Remco Campert (92) overleden

Gedichten, verhalen, columns, romans: het werk van Remco Campert kom je overal tegen. Hij was een leven lang heel productief. Kijk maar eens naar zijn bibliografie: fe-no-me-naal. Zijn teksten zijn altijd begrijpelijk, ogenschijnlijk licht en ironisch, maar altijd met een melancholische ondertoon.

Remco Campert was de zoon van dichter Jan Campert, die in de Tweede Wereldoorlog werd omgebracht in het Duitse concentratiekamp Neuengamme; zijn verzetsgedicht "De achttien doden" werd beroemd en was de eerste publicatie van uitgeverij De Bezige Bij.  Zoon Remco verliet de school vroegtijdig om zich volledig aan het schrijven te wijden.

Als dichter maakte Remco Campert deel uit van de Vijftigers, de groep waar ook Hugo Claus toe behoorde. Campert werkte mee aan literaire tijdschriften als Tirade, Podium en Braak. In ’51 verscheen zijn poëziedebuut “Vogels vliegen toch” en in ’61 kwam hij met een eerste roman met een beroemde titel: "Het leven is vurrukkulluk". Dat boek werd in Nederland gratis verspreid in de bibliotheek en ook verfilmd. “Tjeempie! Of Liesje in Luiletterland” uit 1968 was een parodie op een pornoroman. In 2004 was er de roman "Een liefde in Parijs" en in 2013 "Hôtel du Nord".

Campert bleef tot op hoge leeftijd dichten en publiceren. In 2018 verscheen "Open ogen", een bundel gedichten met thema’s uit de actualiteit: vluchtelingen, aanslagen, oorlog. En in 2019 beschouwde Campert zijn eigen levenseinde aanvaardend met "Mijn dood en ik". Hoewel hij in 2018 had aangekondigd te zullen stoppen met schrijven.

hoe zal de dood zijn
een onmetelijke ruimte?
of het klein beperk van een kist?
nee zeg ik tegen dat laatste:
opgenomen door de sterren
in hun nachtelijke pracht

Stukjesschrijver

Verreweg de meeste pagina’s van Campert verschenen in de krant. Tientallen jaren schreef hij  cursiefjes, columns, "stukjes" in kranten en tijdschriften als Het Parool, Vrij Nederland, Humo en de Volkskrant. Van 1996 tot 2006 was hij voor die laatste krant afwisselend columnist met Jan Mulder, onder de gemeenschappelijke naam CaMu. Nog voor de Volkskrant schreef hij de reeks "Somberman".

Remco Campert werd herhaaldelijk onderscheiden, onder meer met de P. C. Hooftprijs en in 2015 met de Prijs der Nederlandse Letteren, de grootste vereremerking die een schrijver kan krijgen in het Nederlandse taalgebied. Die kreeg hij uit handen van koning Filip. Voor Campert was het "een dikke kers waaronder de taart bijna bezwijkt"

Enkele van Camperts gedichten zijn heel bekend geraakt, bijvoorbeeld zijn verzetsgedicht, dat op menige muur is geschilderd:

Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden

zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in z´n kop krijgt

zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud

zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die de sigaret aansteekt

zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem

jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet

en dan die vraag aan een ander stellen.

Bron: vrtnws.be en Radio 1

Lees ook