“Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond is een vorm van kindermishandeling”

“Ik ben opgegroeid in een huis vol Vlaamse Leeuwen, berkenkruisen en Moeder Maria’s onder een stolp”, vertelt Wim Claeys in Touché. “Mijn vader was actief in allerlei Vlaams-nationale kringen en stuurde me naar het VNJ. Dat was een jeugdbeweging met een nationalistische inslag.”

“Er heerste een volkse en plezante sfeer, ik leerde er vrienden voor het leven kennen. Maar er was ook een bedenkelijke, politieke kant aan het VNJ. Ze wilden ons opvoeden tot rechts-conservatieve nationalisten.”

“Als jonge kinderen kregen we een vijandbeeld opgelepeld. De ‘linksen’, mannen met dreadlocks en oorringen, waren slecht. Wij werden opgeleid om ten dienste te staan van Vlaanderen. De leiding bestond allemaal uit mensen die later op een Vlaams Belang-lijst zouden terechtkomen. En in ons ledenblad verschenen artikelen die pro apartheid waren. Achteraf bekeken is het VNJ een vorm van kindermishandeling.”

Claeys vertelt hoe het collaboratieverleden van het Vlaams-nationalisme werd opgehemeld in het VNJ. “We leerden bij over allerlei figuren. Soms waren dat respectabele mensen als Jan Frans Willems, maar ook Cyriel Verschaeve passeerde de revue. Zulke collaborateurs hadden dan hun leven gegeven voor Vlaanderen.”

Neonazi 

Ook met de Waffen SS werd gedweept, herinnert Claeys zich. “Op een bepaald moment deelde de leiding uniformstukken uit van het Duitse leger. We liepen rond met rugzakken, riemen en petjes van de SS. We zongen liedjes van de Hitlerjugend. Maar openlijk met een hakenkruis dwepen, dat ging zelfs voor onze leiding te ver.”

“Als kind besef je niet hoe fout dat allemaal is. En ook al was dat niet de officiële lijn van het VNJ, ze hebben van mij wel een neonazi gemaakt.”

Holocaust

In het vijfde middelbaar zag Wim Claeys een documentaire over de holocaust. “Die staat nog seconde per seconde in mijn geheugen gegrift. In het VNJ maakten we gore gaskamermoppen, maar toen zag ik hoe het echt allemaal in elkaar zat.”

Toen Claeys er zijn vader mee confronteerde, zei die dat hij niets wist over kampen en gaskamers. Claeys: “Historisch onderzoek toont aan dat dat kan kloppen. Maar dat ontslaat hem niet van verantwoordelijkheid. In de jaren dertig werd er in Vlaams-nationalistische kranten geschreven dat joden parasieten waren die uit de samenleving verwijderd moesten worden.”

Lees ook: