Hoe werkt relatietherapie?

In de zomer van 2016 stak de moeder van voormalig Miss België Virginie Claes haar man neer met een mes na een hoogopgelopen ruzie. Twee jaar later zijn de ouders van Virginie Claes opnieuw een koppel. Die hernieuwde liefde is te danken aan relatietherapie, verklaarden ze in de pers.

Toch bijzonder dat relatietherapie zo’n scheve situatie kan rechttrekken.  Al is dat niet aan ons om daarover te oordelen, vindt relatietherapeute Vannessa Muyldermans. “Een goede relatie is voor iedereen iets anders” vertelt ze aan Annemie Peeters. “Het is niet aan mij of iemand anders om in te vullen wat een goede relatie is. Als het voor een koppel werkt, en al gaat de hele  wereld op zijn kop staan: het is oké.”

Op zoek naar een nieuw evenwicht

Voor alle duidelijkheid: Muyldermans is niet de relatietherapeute van het koppel Claes. Maar ze krijgt wel dagelijks koppels over de vloer bij wie het niet meer lukt. Vaak is dat omdat ze niet kunnen, willen of durven communiceren.  Ook seksgerelateerde thema’s zijn een issue: “Iets loopt al een aantal jaren op een bepaalde manier. Een van beide partners is daar niet happy mee, maar durft dat niet zeggen.”

En laten we vooral een pensioen, een zwangerschap en een eerste baby niet onderschatten.  Hierdoor veranderen de rollen in een relatie, en moet er naar een nieuw evenwicht gezocht worden.  De weinige tijd die er is moet dan bijvoorbeeld ook verdeeld worden over een baby.

Ook een verbouwing is een relatietest.

Hoe pakt Muyldermans die koppels aan?

“De eerste 10 minuten bevraag ik het koppel” zegt ze. “Hebben beide partners effectief de wil en het engagement om aan de relatie, aan zichzelf en aan hun aandeel in de relatie  te werken? Dat is de allereerste voorwaarde.”

Al kan het wel gebeuren dat de ene meer achter de relatietherapie staat dan de andere. “Tijdens eens eerste gesprek gebeurt het wel vaker dat één partner de trekker is, en de andere de volger. Dan hoor je wel eens dat het voor de ene niet hoeft, maar dat hij het doet voor zijn partner.”  Dit wil niet per se zeggen dat de relatie niet meer hoeft, maar dat een van de twee het ook zonder therapie wil proberen.

Het begint dus allemaal met een kennismakingsgesprek.  Daarna is er een individueel gesprek met de ene, vervolgens met de andere. “Dat is niet om geheimen te bespreken” zegt Muyldermans.  “Maar dit doen we om te kijken naar zaken uit het verleden, zoals opvoeding en de kindertijd.  We gaan in kaart brengen hoe het in mensen hun stamgezin was: hoe deden hun ouders dat? Want dit sijpelt nog vaak door in het latere leven.” Mensen hebben als kind immers aangeleerd gekregen hoe je met een ruzie omgaat. Bijvoorbeeld: als mama boos werd, zei papa niks, hij verdween twee dagen.

Maar wat als de ene veel wil praten en de andere niet?

“In dit geval proberen we op zoek te gaan naar verklaringen, waar de partners zelf niet bewust van zijn. Bijvoorbeeld omdat ze het nooit geleerd hebben” zegt Muyldermans.  “Communiceren over een moeilijk thema is niet hetzelfde als ruzie maken of als je partner kwetsen.”

Muyldermans zal haar gasten ook vragen om een koppel uit hun omgeving op te noemen waarvan ze vinden dat ze het goed of niet goed doen.  Het is interessant om te weten of ze daar hetzelfde over denken, of net niet. “Soms hebben partners andere dingen nodig, maar het is belangrijk dat je dat weet van elkaar.  Pas als je het weet kan je er rekening mee houden.”

Uiteindelijk komt het zo weer goed bij 7 à 8 koppels op 10, toch voor zover Muyldermans er zicht op heeft.  “En als het niet op te lossen is, zit de kracht erin dat te erkennen en herkennen, en op een respectvolle manier uit elkaar te gaan.”

Lees ook: