“Ik dacht dat ik nooit meer gelukkig zou worden”

Anke Buckinx vindt de Canvas-reeks Gek en geniaal, over mensen met psychologische problemen, erg interessant. In een recente column in Het Belang van Limburg getuigde ze zelf ook over een zwarte periode.

“In 2011 overleed mijn broer aan lymfeklierkanker. Hij was 29. Mensen met de ziekte van Hodgkin hebben normaal een overlevingskans van negentig procent, maar voor mijn broer draaide het slecht uit. We hebben op de laatste dag vijf uur lang aan zijn sterfbed gezeten. De dag ervoor had hij me nog gezegd dat hij nog veel te veel mooie plannen had om te sterven. Hij is blijven vechten tot het einde.”

“In de nasleep van zijn dood, kon ik het verdriet van mijn ouders niet aan. Ze hadden al eerder een kind verloren, en ik bleef dus alleen achter. Ik smeet me op mijn werk, negeerde mijn vrienden, maakte het uit met mijn lief, ik deed alles om een compleet nieuwe start te nemen. Maar een jaar later crashte ik. Ik wou niet meer wakker zijn, had zelfs geen energie meer om te douchen.”

“Na een maand, waarin ik er echt van overtuigd was dat ik nooit meer gelukkig zou zijn, ben ik naar een psycholoog gestapt. Annick was een lifesaver. Uiteindelijk had ik een half jaar nodig om te herstellen. Nu kan ik zeggen dat het rouwproces echt verwerkt is, en mijn lief heb ik gelukkig ook terug. Al ben ik wel nog altijd bang om iemand te verliezen.”

“Uit de hele affaire heb ik geleerd om signalen te herkennen. Ik ben zelfs ergens blij dat het allemaal gebeurd is. Zo diep zitten zonder hulp te zoeken, zal me nooit meer overkomen.”