“Ik durf nog steeds niet alleen naar Brussel"

“Voor mij bestaat er een leven vóór en een leven ná 22 maart”, vertelt De Coninck. “Tijdens en na de aanslagen werkte ik gewoon hard, maar maanden later begon ik problemen te krijgen. Ik was explosief geworden, had zware concentratieproblemen en was vergeetachtig op het werk. Ik bleef de beelden van die dag terugzien. Toen ik ook nog eens psychosomatische problemen kreeg, wist ik dat het tijd was om hulp te gaan zoeken.”

Hoe beleefde De Coninck die dag? “Ik zag de mensen uit de metro komen waarop een aanslag was gepleegd. De ambulanciers bleven maar mensen boven brengen. Op een bepaald moment rook ik verschrikkelijke geuren: de walm van verbrand vlees.”

“Ik heb de psychologische gevolgen van die ervaring lang niet erkend. Ik ben een macho, ik ben een stoere flik, heb zoveel meegemaakt tijdens mijn carrière. Het Heizeldrama, andere aanslagen… Maar plots voelde ik iets anders. Ik werd doorverwezen naar de psychiater. Daar had ik het moeilijk mee, want ik was toch niet gek?”

De Coninck werd gediagnosticeerd met post-traumatische stress-syndroom (PTSD). “Ik werd onmiddellijk op non-actief gezet. Ik kon het niet geloven. Want PTSD was toch iets voor militairen, niet voor mij? Ik ben enorm diep gegaan, toen. Ik weende dagen aan een stuk. Ik had beter aandelen gekocht bij Kleenex. Pas als je weet hoe het voelt, merk je hoe erg het is.”

Verzekeraar

Gelukkig kreeg De Coninck wel steun van zijn collega’s. “Maar bij de arbeidsongevallenverzekeraar was er wel een probleem. Ze weigerden mijn ziekte te erkennen, omdat er geen fysiek leed was. Dat ik mijn probleem acht maanden na de feiten aangaf, werd ook niet aanvaard. Uiteindelijk nam ik een advocaat onder de arm. Mijn chef nam het heft in handen en erkende het wel als arbeidsongeval.”

Maar dat was tegen de zin van de verzekeraar. “Hun motto is simpel: ‘deny till they die’: ‘ontken het probleem tot de slachtoffers gestorven zijn’. Tijdens de herstelperiode was dat een enorme stress die erbij kwam. En veel mensen zitten waarschijnlijk in dezelfde situatie als ik, maar durven er niet voor uit te komen.”

Het boek schrijven was moeilijk voor De Coninck. “Het heeft me helemaal teruggeslagen op de ladder van de verwerking. En gebeurtenissen zoals nu in Nieuw-Zeeland brengen alles terug. Tot op vandaag heb ik problemen: ik kan nog steeds niet alleen naar Brussel. Ik probeerde het: ik kon gewoon niet afstappen in Brussel-Centraal.”

Het boek van De Coninck is uit bij Houtekiet

Herbeluister het interview

Lees ook: