"Ik huilde de hele dag": Nieuwe website moet pre- en postnatale depressies bespreekbaar maken

Omdat te weinig mama's of aanstaande mama's de juiste hulp vinden, lanceert het Gents Netwerk voor Perinatale Mentale Gezondheid de website wolkinmijnhoofd.be. Want volgens experten zit het onderwerp nog in de taboesfeer.

"De wolk was niet roze, maar grijs of zwart"

"Het is begonnen op de bevallingstafel. De bevalling verliep niet zoals ik me het had voorgesteld. Ik voelde me heel leeg en had totaal geen klik met mijn zoontje." Aan het woord is Friedl Teirlinck. 7 jaar geleden werd ze mama, maar de start van het moederschap verliep heel moeizaam. "Die wolk was niet roze maar grijs of zelfs zwart." Na de bevalling ging het steeds moeilijker. "Ik sliep niet, ik was overprikkeld. Eten was ook moeilijk en ik huilde van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. "Help mijn leven is voorbij", dat dacht ik." Friedl besprak de problemen met haar gynaecoloog, die verwees haar door naar een moeder-baby-eenheid in een psychiatrisch centrum, waar Friedl werd opgenomen.

"Ik stond met een kussen boven hem"

Ook Kirsten en Cindy vertelden hun verhaal in 'De Ochtend'. 

“Ik zat 18 uur per dag met een baby die zoveel huilde, en die ik niet kon helpen. Je voelt je gefaald als moeder. Ik leefde op automatische piloot, had geen tijd meer voor mezelf, en begon te twijfelen aan mezelf. Ik zag mijn zoon doodgraag, maar voelde me gefaald als moeder. Ik stond met een kussen boven hem om hem uit zijn lijden te verlossen.”

“Ik dacht dat een postnatale depressie ging om iemand die haar kindje verstootte. Maar ik zag mijn kindje net graag, ik was heel bezorgd. Overbezorgd. En kon heel moeilijk de zorg uit handen geven. Ik vond het moeilijk om aan mezelf toe te geven dat het een postnatale depressie was. Ik voelde me heel eenzaam.”

(lees verder onder de foto)

In de taboesfeer

De verhalen van Friedl, Cindy en Kirsten zijn geen uitzondering. Dat blijkt uit cijfers van het Gents Netwerk voor Perinatale Mentale Gezondheid. Eén op de vijf mama's heeft tijdens de zwangerschap of na de bevalling te kampen met psychische problemen. Het netwerk (een samenwerking van UZ Gent, psychiatrisch centrum Karus, de Kraamkaravaan en Kind & Gezin) lanceert daarom de website wolkinmijnhoofd.be. Daar vinden mama's die het moeilijk hebben verhalen van lotgenoten, informatie waar ze terecht kunnen met hun zorgen,  maar leren ze ook hoe ze een postnatale depressie kunnen herkennen.

Volgens therapeute en vroedvrouw An-Sofie Van Parys zit het onderwerp nog steeds in de taboesfeer: "Mentale gezondheid is sowieso al een moeilijk bespreekbaar onderwerp. Dat is ook zo bij pre- of postnatale depressies. Mensen verwachten dat je blij bent met de komst van je baby. Dan is het nog zoveel moeilijker om toe te geven dat je het moeilijk hebt."

"Als je je been breekt, ga je ook naar de dokter"

Mama's of partners die de symptomen herkennen, grijpen best snel in. "Zoek hulp, dat is de kernboodschap", zegt Van Parys. "Ik vergelijk het graag met een beenbreuk. Dan ga je ook naar de dokter voor medicatie en een gipsverband. Pre- of postnatale depressie is ook een ziekte. Daar zoek je ook medische hulp voor." Daarnaast is het volgens Van Parys ook belangrijk om je netwerk aan te spreken. "Familie en vrienden kunnen helpen met het huishouden en zijn tegelijk een klankbord. Maar soms is praten niet genoeg, en is bijvoorbeeld een opname of therapie nodig."

Ook Friedl bevestigt dat je best zo snel mogelijk hulp zoekt: "Ik ben snel opgenomen op een speciale afdeling. Een maand later kon ik al naar huis. Dat ik zo snel kon herstellen en genezen, lukte alleen omdat ik het probleem snel heb aangepakt. Hoe sneller je erbij bent, hoe sneller je weer op eigen benen kan staan."

Beluister de getuigenis van Kirsten en Cindy in 'De Ochtend'. Ook professor Gilbert Lemmens reageerde:

Bron: vrtnws.be en 'De Ochtend'

Lees ook: