"Ik poets al een jaar mijn tanden op één been"

"Ik vond verjaardagen altijd leuk. Tot ik 60 werd, dan dacht ik: fuck, man, ik kan de uitgang zien. Vanaf nu gaat het bergaf. De dood op zich maakt me niet bang, maar die hoeft liefst niet meteen te komen.  Ik wil nog heel veel doen en zien en lezen.  En dan niet gehaast , of ergens tussendoor. Ik wil er rustig mijn tijd voor nemen. En daarnaast wil ook heel veel niet doen.  Voor dit alles heb ik nog minstens dertig jaar nodig." 

Marcel begon zijn onderzoek met een test, hij wou weten wat zijn biologische leeftijd was. "Ik dacht: fluitje van een cent. Ik ben 60 maar voel me 25. Maar na een halfuur testen kreeg ik van verouderingsexperte Andrea Maier te horen: 'meneer, u hebt de biologische leeftijd van een man van 75!' Ik was weliswaar nog herstellende van een zware val waardoor mijn fysieke conditie niet al te best was , maar wat me het meest deed schrikken was dat ik teveel vet had. Je mag maximum 25% vet hebben, en ik had er 33! Aan de binnenkant! Heel slecht voor je bloedsomloop." Marcel kreeg van experte Andrea Maier al meteen één concrete tip mee: 'ga op één been staan'. "Ik poets nu al een jaar lang mijn tanden op één been. Als je ouder wordt, raakt je evenwicht uit balans. Oude mensen vallen vaker, en breken dan hun heup want je skelet wordt brozer. Door op één been te staan, verbeter je je evenwichtsgevoel, maar je kweekt zo ook spieren."  

Marcel reisde wat wat af voor het progamma en bezocht ook twee 'blue zones'. Dat zijn plekken op de wereld waar mensen significant langer leven, honderdjarigen zijn er geen uitzondering. "Ik ben op Sardinië en in Californië geweest. Twee totaal verschillende gemeenschappen: in Californië waren dat chirurgen en verpleegsters die rondreden in  SUV's, heel modern, en op Sardinië waren het tomatenboeren en geitenkwekers.  Maar wat hen bindt:  ze eten gezond én niet teveel. (Dat is een belangrijke dieettip: eet een kwart minder. Veel eten put je lichaam uit.) En nog een overeenkomst: ze hebben een heel sterke sociale cohesie. Ook belangrijk als je gezond oud wil worden. En dat is bij mij een werkpuntje. Ik was altijd een loner en zoek nu volop vrienden! Misschien moet ik rond mijn 75ste gaan cohousen of met een paar gelijkgezinden een dorp kopen in Zuid-Frankrijk."

Marcel leerde ook dansen voor 'Op weg naar de 100'. "Dat je gezond moet eten en veel bewegen wist ik al wel, maar je moet ook je brein fit houden. En dat lukt door dingen te doen die je brein niet gewend is.  Leer bijvoorbeeld Russisch of ga macrameeën. Omdat het telegeniek moest zijn kreeg ik het voorstel om dansles volgen. Ik dacht tijdens die les drie uur aan niks anders meer dan aan dansen. Alle besonges waren weg.  Met die dansles sloeg ik drie vliegen in één klap:  ik hield mijn brein fit, ik bewoog en ik had sociaal contact." 

Heeft dit programma zijn leven veranderd? "Ja, een van de mooiste dingen die ik hiermee geleerd heb is transcendente medidatie.  Door stress in je kop verouder je sneller. Dus die stress moet weg, en medidatie helpt om de knopen in brein te ontwarren. Simpel gezegd: je doet je ogen toe en je laat je brein zijn gang gaan.  Een groot voordeel; eenmaal je het onder de knie hebt, kan je het overal doen. Ik heb zelfs gemediteerd op Times Square in New York, op een drukke zaterdagmiddag. Duizenden toeristen, maar ik zei tegen de cameraploeg: ik ga hier en nu twintig minuten mediteren. En na een minuut was alle lawaai rond mij een waas geworden. Twintig minuten later was ik fris en relax. En dat op de drukste plek ter wereld."