De Wereld van Sofie
"Ik wil geen goeroe zijn. Ik blijf in de eerste plaats een wetenschapper"
ma 9 sep. - 10:53
Dirk De Wachter: "Of mijn belang groter wordt, weet ik niet, maar de belangstelling voor mijn persoon neemt wel toe. En daar moet ik voor opletten, ik wil geen goeroe-achtige positie innemen. Maar het klopt: als ik (terloops) een uitspraak doe, wordt die opgepikt en verspreid via de sociale media, en die krijgt dan betekenissen die uitvergroot worden. Dat is lastig, want in principe speelt mijn vak zich af in vertrouwen en in duisternis. Door een aantal van mijn boeken zijn mijn gedachten nu in de openbaarheid gekomen en word ik met aandacht gevolgd."
Sommigen zien De Wachter als 'een nieuwe pastoor', en dat maakt hem wat 'ambetant': "Ik ben een geseculariseerde mens. Ik wil geen religieuze bedoelingen hebben. Ik blijf iemand met een wetenschappelijke achtergrond die een verantwoorde behandeling wil aanbieden. Door het wegvallen van de structurele kaders van de kerk gaat de noodzakelijke spirituele behoefte van de mens nu andere wegen volgen. Men zoekt die weg bij therapeuten, maar vooral ook bij kunstenaars."
"Bij mij in de buurt in Antwerpen staat de Sint-Laurentiuskerk, en daar zie ik enkel nog wat ouderen naar de mis gaan. Maar een straat verder ligt cultuurcentrum de Singel en daar loopt het elke avond storm. Met mensen die in de kunst betekenis, meerwaarde en betovering zoeken."
Ook De Wachter kan erg geraakt en betoverd worden door kunst. "Ook voorbij het esthetische. Gisteren ging ik naar een voorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker. En dat was een spiritule ervaring. Ik kwam net van een uitvaart van een goede vriendin en ik was ontdaan en verdrietig. En net op zo'n moment bleek die voorstelling heel betekenisvol. En ik dacht: bij vorige generaties zou die betekenis door het religieuze worden ingevuld."
"Ik zie kunst dan ook als iets dat samen met het religieuze ontstaan is, als een symbooldrager voor het mysterie van leven en dood. Nu het godsdienstige in zijn structuren wegvalt, vult de kunst die ruimte in. Maar kunst mag geen sociale dwang worden. Vroeger gingen mensen niet alleen uit vrije wil naar de Kerk, maar omdat ‘het moest’. Ook kunst dreigt nu commercieel en plichtmatig te worden: museumbezoek om te kunnen scoren op facebook. Zoals we ook kritisch moeten zijn voor mensen (life coaches, etc.) die de behoefte aan zingeving met platte commercie gaan invullen. Ik ben blij dat er in ons systeem terugbetaling bestaat voor therapie, ik zie het dan ook met lede ogen aan hoe zingeving gekaapt wordt door blitse boys en hun dure weekends."
