Touché
"Ik zie poëzie schrijven steeds meer als een daad van rebellie"
zo 8 nov. - 3:26
Charlotte Van den Broeck is voor haar prozadebuut 'Waagstukken' genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs, maar zelf blijft ze heel rustig onder die nominatie. Ondertussen blijft ze ook bezig met nieuwe projecten.
Samen met Jeroen Dera heeft Charlotte Van den Broeck nu ook 'Woorden Temmen' uitgebracht, een reeks vol gedichten die het duo geraakt hebben, maar "sommige mensen noemen het ook een poëzie-doeboek", zo zegt Van den Broeck in 'Touché'. "Dat is ook wel de bedoeling", gaat ze verder, "want we willen graag dat je gaat lezen en zelf gaat schrijven."
Zakboekje
Het boek heeft als bedoeling om op verschillende manieren mensen te prikkelen, letterlijk. "Je denkt misschien dat je heel geconcentreerd aan je bureau moet zitten en dat dan de inspiratie gaat komen, maar bijvoorbeeld Hugo Claus had ook altijd een zakboekje bij als hij naar de zoo ging en maakte daar dan aantekeningen", vertelt de dichteres. "Het heeft wel iets speels om in zijn voetspoor te treden en het is ook een mooie manier om poëzie uit te leggen", besluit ze.
Wereld redden
Kan poëzie ons anders doen denken? Of nog meer: kan poëzie de wereld redden? Het is een vraag die Friedl Lesage stelt aan Charlotte Van den Broeck.
Nee, letterlijk kan poëzie de wereld niet redden volgens mij
Maar Charlotte moet teleurstellen: "Nee, letterlijk kan poëzie de wereld niet redden volgens mij. Hoewel niet op een tastbare manier, kan het wél van enorme betekenis zijn".
Rebellie
Toen Van den Broeck begon met poëzie schrijven, zat ze met vragen over de relatie tussen taal en de werkelijkheid. "Ik dacht dat poëzie dat kon overbruggen, maar hoe langer ik bezig ben, hoe dieper de kloof wordt", vertelt ze daarover.
Meer en meer omarm ik poëzie schrijven als een daad van rebellie
"Maar meer en meer omarm ik poëzie schrijven als een daad van rebellie", gaat ze verder. "Poëzie is heerlijk onbeslist en gaat niet op zoek naar vastgelegde betekenissen of eenduidige richtlijnen. Het breekt stellingen en is bij uitstek een manier om te twijfelen."
Poëzieparade
Als er één ding is dat Charlotte Van den Broeck nog wil doen, dan is het naar Colombia trekken en deel uitmaken van het Internationaal Poëziefestival van Medellín.
"Misschien stel ik me dat allemaal te romantisch voor, maar een aantal jaar geleden zag ik een foto van de Belgische poëet Stefan Hertmans. Je zag hem lezen in een vol voetbalstadion ", vertelt Van den Broeck verlangend.
"Medellín is een soort poëzieparade, een echt meerdaags feest waar poëzie als ritueel wordt opgevoerd en het is ook een echt gemeenschapsbouwend element. Poëzie heeft er echt de functie van een cultureel geheugen en het lijkt me ongelofelijk om daar een deel van te mogen zijn", besluit ze.
