Ivan De Vadder: "Vlaams Belang bestuurt mee in Ranst: hoe de lokale politiek nationaal belang kreeg"

Een dijkbreuk begint altijd bij een kleine barst

Het cordon is dus gebroken. Zo redeneert Barbara Pas van Vlaams Belang in 'De Zevende dag'. Want de bedoeling van het cordon sanitaire is altijd geweest om Vlaams Blok en later Vlaams Belang van de macht te houden.  Maar evengoed is het cordon niet gebroken omdat dit met lokale partijen gebeurt, die los staan van de nationale partijen. Als geestelijke vader van het cordon, ontkent de voormalige voorzitter van Groen, Jos Geysels, in 'De Zevende Dag' dat er sprake is van een “grote dijkbreuk”. “Het belangrijkste nieuws is dat de nationale partijvoorzitters duidelijkheid bieden, en dat doen ze meer dan ooit. Zij houden zich aan het cordon”, zegt Geysels.

Zo laat Eva De Bleeker, de voorzitter van Open Vld, meteen de lidkaarten van de liberale verkozenen van Vrij Ranst intrekken. “Mensen die lid zijn van onze partij mogen niet samenwerken met mensen die de algemene mensenrechten niet respecteren”, zegt De Bleeker. Want er zijn wel degelijk nog banden met de nationale partijen. Drie verkozenen van PIT hebben een lidkaart van de CD&V. "Onze partij zal het lidmaatschap van deze verkozenen onmiddellijk intrekken. We zullen nooit aanvaarden dat CD&V-leden samenwerken met het Vlaams Belang." De voorzitter van CD&V, Sammy Mahdi, concludeert daarom dat het cordon niet doorbroken is. 

Er mag dan geen dijkbreuk plaats hebben gevonden, er is wel een barst in het cordon. Al is het meest acute gevaar geweken. Het is Theo Francken die in 'Eerste Keus' opmerkte dat het cordon doorbreken vooral praktische gevolgen zou kunnen hebben.  “Dan gaat het voor de Franstaligen bijna onmogelijk zijn om ons federaal nog aan boord te houden, want in Franstalig België is Vlaams Belang onbespreekbaar”, aldus Francken. En de N-VA, met voorzitter Bart De Wever (N-VA) als kandidaat-premier, zet vol in op het besturen in de federale regering. En dat geldt ook voor de CD&V natuurlijk. Want toegeven dat het cordon effectief is doorbroken, zou het einde van het federale onderhandelingen betekenen.

Weinig optimisme bij de federale onderhandelingen

De voorzitter van de MR, Georges-Louis Bouchez, hanteert dezelfde redenering tegenover Vooruit.  “Als PS/Vooruit een akkoord sluit met PVDA, dan hebben we een majeur probleem",  zegt Bouchez in 'Villa politica'. "Mocht N-VA morgen samenwerken met Vlaams Belang, dan zou heel Franstalig België op zijn kop staan. Waarom zou dezelfde regel niet gelden voor PTB?” 

In Zelzate is die situatie alvast vermeden. De PVDA, die de afgelopen zes jaar deel uitmaakte van de coalitie, zal voortaan geen deel meer uitmaken van het bestuur. Zelzate zal de komende zes jaar worden geleid door Vooruit en het kartel CD&V/N-VA. Maar de Vlaamse socialisten gingen op 13 oktober in een tiental Brusselse gemeenten in kartel met de PS naar de kiezer. De PS en Vooruit overwegen om op sommige plaatsen, zoals in Molenbeek, in een coalitie te stappen met de PVDA-PTB. Dat irriteert Bouchez, net als de ondervoorzitter van Les Engagés, Jean-Luc Crucke, die in ‘De Zevende dag’ samenwerken met extreemlinks op hetzelfde niveau plaatste als samenwerken met extreemrechts.

Die dreigementen én de vele lekken van de onderhandelingsnota’s van de federale formatie geven aan dat de hernomen onderhandelingen niet meteen onder een gunstig gesternte starten. Al hebben de onderhandelingen tussen de drie Vlaamse partijen voor een Vlaamse regering in elk geval het vertrouwen tussen de Vlamingen onderling verbeterd. Maar tussen Vooruit en de MR blijft de spanning hangen. Op de vraag hoe Vooruit de voorzitter van de MR kan overtuigen van een meerwaardebelasting, zegt Rousseau dat “bijsluiter van Bouchez moet nog geschreven worden”. En op de vraag of er tegen Sinterklaas een federale regering is, geeft Rousseau een ontwijkend antwoord. “Ik ga me daar niet over uitspreken, omdat ik het gewoon niet weet. En mocht ik het weten, dan kon ik tenminste eens vakantie plannen." Veel optimisme spreekt daar niet uit.

Wie kan de Groenen hoop geven?

De covoorzitters van Groen, Nadia Naji en Jeremie Van Eeckhout, hebben aangekondigd dat ze geen kandidaat zullen zijn bij de voorzittersverkiezingen van hun partij in december. Dat hadden de twee al beslist na de verkiezingsnederlaag, maar maakten ze pas nu, na de gemeenteraadsverkiezingen, bekend. In ‘De Standaard' geeft Nadia Naji toe: “Er was na juni wel wat teleurstelling, maar ook veel goede moed bij onze leden. Dat ga je toch niet helemaal fnuiken door in de zomer nog even voorzittersverkiezingen te organiseren. We wilden onze opvolger meteen ruimte geven om een nieuwe start te nemen in plaats van nog snel een lokale campagne in elkaar te boksen.” 

Maar de slechte resultaten bij de gemeenteraadsverkiezingen hebben de partij wel helemaal in de put geduwd. Bovendien is er twijfel ontstaan over het model van een duo voorzitters, ook al nadat het spiegelbeeld ervan, bij de lijsttrekkers in Gent, ook al onder spanning kwam te staan. Al vindt minister van Staat Jos Geysels dat de Groenen zich geen “existentiële crisis mogen laten aanpraten.”  

De vraag is nu wie de Groenen weer hoop kan geven? Want het enige wat kiezers écht motiveert, is de hoop dat er dingen kunnen veranderen. En wie die hoop uitstraalt, ook bij de leden van een partij, kan hen bergen doen verzetten. Bij het duo covoorzitters is dat beperkt gebleven tot enkele molshopen.

Bron: vrtnws.be en De Ochtend