“Je krijgt zes maanden om de taal te leren en de cultuur te aanvaarden”

Bedrijfsleider, vader en muziekliefhebber. Dat zijn woorden die bij Stijn Skondras passen.

Hoewel zijn achternaam doet vermoeden dat zijn roots buiten België liggen, is Stijn in de eerste plaats bezig met zijn internationaal bedrijf en zijn Belgisch gezin. Als zoon van een mijnwerker van Griekse afkomst was het niet altijd even makkelijk opgroeien. Maar positivo Stijn Skondras liet zich niet uit het lood slaan, en zette ambitieus door. Nu staat hij aan de top van de verkoopsector.

Wereldburger

In zijn jeugd is Stijn slechts drie keer naar Griekenland gegaan: een keer voor zijn doop, een tweede keer op zijn negende en een derde op zijn zeventiende. De Griekse cultuur stond niet centraal in het gezin van Skondras.

Mijn vader wilde niet dat mensen aan zijn kinderen zouden horen dat ze buitenlanders zijn

“Mijn vader heeft ons nooit Grieks geleerd. Hij wilde niet dat men aan zijn kinderen zou horen dat ze buitenlanders zijn. Ik begrijp zijn redenering, maar vind het jammer.”

“Ik ben opgevoed als wereldburger. Ik voel me geen echte Griek, geen echte Belg. Dat is hoe mijn vader altijd geleefd heeft. Hij zei altijd, kijk niet naar de nationaliteit, kijk naar de vaardigheden en aanvaard die persoon.”

“Mijn vader heeft de Griekse cultuur niet willen doorduwen. In België is er een andere cultuur, die wilde hij eerst leren begrijpen.”

Vrouwen achteraan

Met één cultuurverschil had vader Skondras het een tijdlang moeilijk. “Het verschil tussen mannen en vrouwen. Vrouwen zijn ondergeschikt in de Griekse cultuur.”

“Een voorbeeld: in Griekenland zaten de mannen bij elkaar en de vrouwen bij elkaar. Een van de vrouwen werd onwel, moest naar het ziekenhuis afgevoerd worden, en de man deed niets. Hij reageerde niet eens.”

“Wij zijn toen weggegaan, konden dat niet aanvaarden. Mijn vader zei later dat hij er niets aan had kunnen doen, of hij zou ruzie gekregen hebben.”

De eerste vijftien jaar waren niet gemakkelijk voor mijn moeder

Dat verschil zag Skondras ook in België. "De eerste vijftien jaar waren niet gemakkelijk voor mijn moeder. Als we vroeger op familiebezoek gingen, zat zij altijd vanachter in de auto.”

“Mijn vader wist dat hij zich moest aanpassen, maar hij wist niet goed hoe. Hij was constant in tweestrijd. Maar hij wist, wij wonen in België, we moeten de Belgische cultuur aannemen. Mijn moeder werd toen gelukkiger.”

Op het vliegtuig

“Mijn hele Griekse familie is nog in België geweest. Niet op bezoek: de bedoeling was om hier te komen wonen.”

“Mijn vader had een aantal principes, hij legde hen vier voorwaarden op. Ze moesten de taal leren, de cultuur aanvaarden, onderdak en werk vinden. Daar kregen ze zes maanden de tijd voor.

“Op die zes maanden woonde iedereen thuis bij ons. Niemand deed moeite om Nederlands te leren, laat staan werk te vinden, want daarvoor moesten ze eerst de taal kennen.”

Na zes maanden zei hij: het is beter om terug te gaan naar Griekenland

“Na zes maanden zei hij hen dat het beter was om terug te gaan naar Griekenland. ‘Jullie zouden hier niet gelukkig worden.’ Dat moet hard geweest zijn. Mijn vader heeft zijn eigen familie op het vliegtuig gezet.”

Nieuwsgierig

“Mijn eigen kinderen heb ik een paar Griekse woordjes geleerd. Niet dat ik het gevoel heb dat ik dat in ere moet houden.”

“Ze zijn er wel nieuwsgierig naar. Maar ze zijn nieuwsgierig naar alle culturen. En zo voeden we hen ook op.”

Herbeluister Dubbelbloed hier.