Nieuwe Feiten
Johan Terryn verwerkt overlijden van zijn vader in theatershow
do 15 okt. - 1:58
Op 20 april vertelde Johan Terryn in zijn middagjournaal voor Nieuwe Feiten over het verlies van zijn vader. Die was de week ervoor overleden. En ook al had zijn overlijden niets met wat Johan 'het vorte virus' noemt te maken, toch had het wel een impact. Johan had zijn vader al een maand niet gezien toen hij de boodschap kreeg dat zijn vader op sterven lag. Afscheid nemen gebeurde achter een mondmasker, zonder knuffels. Dat viel Johan zwaar. Net als het feit dat je je verdriet amper kon delen. "Op de begrafenis mochten maximaal vijftien mensen aanwezig zijn," vertelt hij in Nieuwe Feiten. "En normaal heb je achteraf een koffietafel om na de sereniteit van de begrafenis eens te kunnen lachen, maar dat mocht niet. Je kon je verdriet niet delen."
Niet alleen
Johan schreef er dus een pakkend middagjournaal over en dat raakte ook bij anderen een gevoelige snaar. Johan kreeg berichtjes van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt en met dezelfde leegte zaten, namelijk geen volwaardig afscheid kunnen nemen van je dierbaren. "Ik belde urenlang met wildvreemden over ons verdriet. Uiteindelijk besloot ik er een podcast over te maken." Voor die podcast, Het Uur Blauw, sprak Johan af met mensen die ongeveer hetzelfde hadden meegemaakt. Hij ontmoette zijn gasten een uur voor zonsopgang, soms om vier uur 's ochtends, om samen even te wandelen en te praten tot de zon opkwam. (Beluister de podcast 'Het Uur Blauw' op johanterryn.com)
Laatste skypegesprek
Zo sprak Johan onder andere af met Annick. Annick werkt in een woonzorgcentrum en hielp mee op de COVID-afdeling van dat centrum. "Daar vielen toen heel veel slachtoffers en tegelijkertijd moest ze afscheid nemen van haar zus die kanker had." Officieel mocht ze haar stervende zus niet vastnemen. Annick deed het toch. Ze zou het zo opnieuw doen, vertelt ze. Maar voor sommigen was zelfs stiekem elkaar aanraken niet mogelijk. "Er zijn mensen die een laatste skypegesprek hadden met hun stervende moeder of vader en daarna de urne met hun assen kregen."
30 jaar rouwen
Een begrafenis niet kunnen bijwonen, betekent vaak ook geen afscheid kunnen nemen. "Ik kreeg mails van mensen die al 30 jaar rouwen omdat ze niet bij een begrafenis konden zijn," gaat Johan verder. "Maar in mijn voorstelling probeer ik wel naar iets hoopvols toe te werken. Want je moet verder. De wandelingen voor de podcast eindigden bij zonsopgang. Er begon een nieuwe dag. En over hoe je verder moet, daar probeer ik een antwoord op te verzinnen in mijn theatervoorstelling." In die voorstelling vertelt Johan over zijn rouwproces dat natuurlijk gelinkt is aan het verhaal van de mensen die hij in zijn podcast sprak. "Ik heb gerouwd aan de hand van die verhalen. Ik heb veel van die mensen geleerd en over dat proces vertel ik in de voorstelling."
'Het Uur Blauw' gaat vanavond in De Studio in Antwerpen in première.
