"Laten we niet vergeten dat onze huidige kantoren - hoe fancy ook - een constructie zijn uit lang vervlogen tijden"

Never waste a good crisis :-)

Zo, dat liep niet meteen zoals gepland. De voorbije weken waren werkelijk zonder voorgaande. En ook de volgende weken zullen niet evident zijn. We mogen terug gaan werken, of toch iets in die aard. We mogen terug op bezoek bij oma en opa, of toch iets wat daarop lijkt. En terug gaan winkelen, of toch iets wat erbij aanleunt. En de kinderen mogen terug naar school, of toch iets in die richting. Nog even en alles is terug normaal, of niet? Wordt het ooit nog normaal? En is dat dan wat we willen?

Weet je wat? Ik heb geen flauw idee. Het enige dat ik weet is dat niemand het met zekerheid weet. Maar ook dat we er met z'n allen wel moeten uitraken! Dat is trouwens wat de moeder aller crisissen onderscheidt van zowat elke voorgaande crisis uit de recente geschiedenis: we zitten wereldwijd in hetzelfde schuitje. Al moet je daar meteen bij opmerken dat - hoewel alles en iedereen gelijk getroffen wordt - helaas niet iedereen gelijke kansen heeft om er even vlot bovenop te raken. Niet op gezondheidsvlak, en evenmin op economisch vlak.

Het goede nieuws is dat mensen zich bijzonder weerbaar en veerkrachtig tonen. We zijn van de ene op de andere dag in een nieuwe wereld wakker geworden en dat haalt in velen van ons het beste naar boven. Ongeacht of je die hele heisa nu schromelijk overdreven vindt, of dat het je net gigantisch angst inboezemt: het is een groot sociaal-economisch experiment met onze manier van samen-leven als inzet.

Plus est en nous

Naast alle miserie valt er ook veel moois te zien. Grote en kleine bedrijven gooiden meteen het roer om. We kwamen in een soort oorlogseconomie terecht, waarbij de productiemiddelen ten volle werden ingezet om de oorlogsinspanning te ondersteunen. Lingerieproducenten maakten mondmaskers, jeneverstokers schakelden over op ontsmettingsalcohol, en de koffiebar om de hoek ging voluit voor meeneem latte macchiato's. Met succces, overigens. Want wie trekt er nu naar het front zonder koffie? Alle gekheid op een stokje: heel wat ondernemers en hun werknemers tonen zich elke dag van hun meest creatieve kant. Zo mooi om zien!

En we gingen met z'n allen als een man achter 'onze jongens en meisjes' staan: de hulpverleners. Dat concept van hulpverlener wordt trouwens breed ingevuld, van dokters en verplegers tot de postbode en de vuilnisman. Zelfs de mensen die al jaren voor een hongerloon onze online aankopen aan huis leveren, stijgen in onze achting. Al valt het nog te bekijken of iedereen die een paar treden hoger klom op de sociaal-economische ladder, daar ook effectief wat meer respect en centen aan gaat overhouden. 'Terug naar af' is allicht een niet onbelangrijke bijwerking van het vaccin waar we nu zo naarstig naar op zoek zijn.

Gewoon is al gek genoeg

Maar goed, dat alles is op z'n minst bijzonder boeiend. En terwijl we proberen een evenwicht te vinden in een nieuwe wereld, grijpen we steeds meer terug naar de essentie: meer tijd voor onszelf en de mensen die we graag zien, meer rust, meer evenwicht. Of toch iets van dien aard. Ik ben heel benieuwd wat het straks allemaal betekent voor onze manier van werken.

Onze kantoren, die de laatste jaren in de race om alsmaar schaarser talent tot een soort Tomorrowland-voor-kenniswerkers waren uitgebouwd inclusief sportinfrastructuur en masseur, staan gewoon leeg of zijn plots te klein om de nodige afstand tussen de medewerkers te garanderen. De Chief Happiness Officer heeft in allerijl het fruitabonnement nog geschrapt voor hij of zij de lichten uitdeed en deur achter zich dicht trok. De pingpongtafel staat te bestoffen en niemand weet waar de barista uithangt. Op Zoom geeft hij niet present.

Wie wil er straks eigenlijk terug naar dat 'normaal'? Wie wil er opnieuw de file trotseren om naar een open office-speeltuin te gaan waar je nauwelijks wat productief werk verzet krijgt en eigenlijk alles in het werk gesteld wordt om je toch zo lang mogelijk op kantoor te houden zodat je toch nog iets vooruit gebrand krijgt?

Wie wil er straks eigenlijk terug naar dat 'normaal'? Wie wil er opnieuw de file trotseren om naar een open office-speeltuin te gaan waar je nauwelijks wat productief werk verzet krijgt?

Ik wil het zelf niet meer en verwacht het ook niet meer van anderen. Corona heeft ons in ijltempo geleerd hoe het ook anders kan. Ik speel ook met het idee om een kantoor waar je elke dag present geeft, te laten varen. Laten we niet vergeten dat onze huidige kantoren - hoe fancy ook - een constructie zijn uit lang vervlogen tijden. Uit de tweede helft van de 19e eeuw om precies te zijn. En heel wat wetgeving draait haast even lang mee. Hoog tijd dat we daar wat aan doen. Niet?

Laat ons van dit moment gebruik maken om een sterk kader te creëeren dat mensen toelaat om vlot op een nieuwe manier samen te werken. Zodat de mensen die wél de baan op moeten, ook kunnen genieten van minder verkeer. En zodat we onze tijd met z'n allen productiever benutten, thuis en op het werk. 'Never let a good crisis go to waste.', zei Sir Winston Churchill daarover. Het momentum voor verandering is nu. En ik heb er enorm veel zin in!

Lees ook