Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De toestand is hopeloos maar niet ernstig

"Naast al die valse klazen in de winkels moet er toch ook een echte bestaan. Het kan toch niet dat die er niet is?"

zo 6 dec. - 9:06

Lucas Vanclooster is pas op pensioen na een carrière als VRT-journalist. Hij kijkt weemoedig terug op de afgelopen 6 decembers met zijn kinderen. Voor het eerst viert hij het kinderfeest met drie in plaats van met vier.
Sinterklaas

Ik denk dat ik hem al een beetje hoor…

Op 6 december luisteren wij thuis altijd in gezinsverband naar Kniktiklaas door Bart Peeters en Hugo Matthyssen, het meest weergaloze Sinterklaaslied ooit wereldwijd. Ik krijg steevast de krop in de keel, en dit jaar wordt het moeilijk om de ogen droog te houden vrees ik. Want voor het eerst luisteren we maar met 3, in plaats van 4. 

Voor het eerst luisteren we maar met 3, in plaats van 4.

Onze zoon is dit jaar overleden. Er ontbreekt een brief aan de Sint. er ligt een letter “F” in chocolade minder. Tot en met vorig jaar zetten onze loebassen van 19 en 21 hun sneakers, met wortel, appel, glas water en streekbiertje, dat ze ‘s ochtends leeggedronken en aangevreten onder de schoorsteen aantroffen, naast een klein fijn cadeau. 

Eén van de meest hartverwarmende ervaringen die je als ouder kan beleven, is de opwinding bij kinderen die decemberochtend. Ik dresseerde mijn telgen zoals een hondenbaas die zijn dobberman maar laat eten na toestemming. Op 6 december moesten mijn zoon en dochter aan de deur wachten tot ik het signaal gaf dat ze binnen mochten. Van elke sinterklaasdag heb ik foto’s. Ik ga ze straks bekijken. In een oogwenk overschouwden de kinderen het tafereel. Het kon tegenvallen. "Waar is de piratenboot die ik gevraagd had?" Meestal viel het mee. "Een Playmobil kampeerwagen, hoera, daar verlang ik al héél mijn leven naar!" Leuk uit de mond van een zevenjarige. Dezelfde dag nog was een achteruitkijkspiegel van de zwerfwagen afgekraakt en bleek een piepklein mesje uit het kampeerbestek verdwenen. O verdriet. Bij de Barbiepop ontbrak  ‘s avonds al een minischoen. Mijn dochter vond het geen probleem: dan werd Barbie maar Assepoester. 

Ik dresseerde mijn telgen zoals een hondenbaas die zijn dobberman maar laat eten na toestemming.

Sint Nicolaas schept een lawine van emoties bij kinderen. Zelfs jongens en meisjes van 10 of ouder die twijfelen aan de Sint, hervallen soms begin december. Je weet maar nooit. Naast al die valse klazen in de winkels moet er toch ook een echte bestaan. Het kan toch niet dat er niets is? De maatschappij maakt het veel kinderen moeilijk om Sintvast te blijven. Waarom ligt er uitgerekend in die periode zoveel speelgoed in de rekken, als de Sint het gratis brengt? Waarom krijgen agressieve jongens wapentuig, en waarom o waarom moeten arme kinderen het met zo weinig stellen? 

Sint Nicolaas schept een lawine van emoties bij kinderen.

Ik was heel lang een gelovige, bijna tot de onthulling van dat andere mysterie dat de onschuldige kindertijd afsluit: waar komen de baby’s vandaan? In mijn tijd sleurden de kinderen, als de goedheilige man op een weekdag kwam, het nieuwe speelgoed mee naar school. De begeleide rang naar huis was dubbel zo lang door al die poppenwagens.

Zelden heb ik zo meegeleefd met het diepe verdriet van mijn dochtertje als toen ze in de tweede kleuterklas wegens haar wild gedrag niet meer mocht knutselen aan haar geschenk voor de Sint en op die verschrikkelijke zwarte strafstoel moest plaatsnemen. Ik troostte mijn dochter met de melding dat Piet de juf zou straffen, en nog geen klein beetje.

De aankomst van de Sint per stoomboot is nu een kindvriendelijk feest. Jan Decleir en Wim Opbrouck zijn grandioos in de rol van hun leven. In mijn tijd was er een heel saai programma op de Nederlandse televisie. Urenlang zat je naar die zwart-witte boot aan de horizon te staren, terwijl op de kade almaar dezelfde liedjes weerklonken. 

En wat wordt het dit coronajaar? De Sint heeft wegens zijn weelderige baard geen mondmasker nodig, hoorde ik een viroloog zeggen. En dankzij dat mondkapje zie je nauwelijks welke kleur zijn assistenten hebben. Ik wil trouwens dit jaar niet het minste gezanik over Pieten horen.  

En ook de kerstman kan mij gestolen worden. Wat is dat voor een gedegenereerde nepsint voor jaloerse volwassenen? Enkele jaren geleden tekenden Sint-Maarten, Sint-Niklaas en de Kerstman een protocol waarin ze beloofden elkaar niet voor de baarden te lopen. Dat was vooral bedoeld om de Kerstman aan banden te leggen, anders  dook die al in oktober op. Uiteraard houdt die onnozelaar zich daar niet aan.

Ik wacht met spanning op de dag dat de echte Sint die enge Coca Cola-consumptiekabouter, die corona-superverspreider, verjaagt met zijn staf. Zoals Christus deed met de woekeraars in de tempel. 

Beluister de column:

Lees meer:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet