"Niet depressief, maar donkerte hoort wel bij mij"

Warre Borgmans goochelt met guitigheid, in al zijn projecten op de planken of op het scherm, maar hij heeft ook een donkere kant. Die wordt gevoed door een eerder zwak geloof in zichzelf. "Doe ik het wel goed?" "Hoor ik er wel bij?"  

"Ik zag het ook bij mijn vader. In gezelschap fleurde hij op maar als kleermaker zat hij vaak eenzaam te werken in zijn atelier. Ik herinner mij de vaak zwarte blik van mijn vader. "Kan ik het wel goed genoeg?" sprak hij dan met zijn ogen. "

"Mijn beroep is niet zonder risico" vertelt Borgmans. "Als acteur ben je vaak onzeker en toch moet je je bloot geven. Maar is het is ook een geweldige job omdat ik er veel mensen mee ontmoet en vooral jonge mensen die mij energie geven."

Borgmans heeft het vooral lastig wanneer hij alleen is. "Daarnaast ben ik ook gevoelig voor grotere gevoelens die over onze planeet hangen. Tijdens Obama was er een grote golf van optimisme maar dat optimisme is nu met Trump en een aantal leiders met eerder dictatoriale trekken helemaal weg. De wereld zit in een grote dip en ik vrees dat we daar pas over 200 jaar uit komen."

Hoe gaat Borgmans de somberheid te lijf? "Rust en wandelen zijn de beste medicijnen. Naarmate ik ouder word, heb ik er meer en meer nood aan."

Lees ook: