Noren moet je vooral niet storen

Voormalig VRT-medewerker Elisabeth Lannoo, getrouwd met een Noor, is het nog steeds niet gewoon. Noren zijn niet hartelijk. En wat wij elementaire beleefdheid vinden, vinden ze in Noorwegen overbodig. Als er elders een plaatsje vrij is, ga je niet zomaar naast iemand zitten. Laat staan dat je er spontaan een praatje mee staat.

Een alsjeblieft toevoegen aan een vraag is ook niet de gewoonte. De Noren hebben er zelfs niet echt een woord voor. En galanterie is ook al niet aan hen besteed. Vrouwen kunnen zelf de deur opendoen! 

Zijn Noren dan onbeschofte boeren? Het is maar zoals je het bekijkt. Noren vinden gewoon dat je elkaar zo weinig mogelijk moet storen. Het is een vorm van respect voor elkaars ‘persoonlijke schutkring’. In die zin schep je aan tafel gewoon voor jezelf op en vraag je niet of iemand nog een glaasje wijn wil.

In wachtrijen voor loketten of in het verkeer zijn Noren dan weer wel veel hoffelijker dan wij. Daar houden ze veel meer rekening met elkaar. Een groot verschil dus tussen collectieve en persoonlijke omgang. Het is maar wat je beleefd of onbeleefd noemt. Het blijft het wennen als je niet van Noorwegen afkomstig bent, besluit Elisabeth Lannoo.