Ook voor Vandenbempt lijkt het lot van Mazzu bezegeld: "Geen andere oplossing meer mogelijk"

Na nog maar een keer een collectieve en individuele wanprestatie is er geen andere oplossing meer mogelijk. Ondanks heel sterke eerste 10 minuten en een mooie goal, maar bij de minste tegenslag stuikt die ploeg inéén en wordt het opgepeuzeld door het swingende Standard. De resultaten zijn historisch slecht. De slechtste sinds 1930. Spelers, jong en oud, zijn het vertrouwen kwijt. De club staat letterlijk en figuurlijk in brand. Dan moet er wat gebeuren...

Dat de spelers nog heel erg achter de coach staat, dat heeft in deze situatie geen belang meer. Misschien is het ook maar omdat hij zo'n warme, vriendelijke people manager is die hen altijd heeft gesteund, meer dan dat ze nog geloven dat het met hem nog goed zal komen.

We weten dat Wouter Vandenhaute geen schrik heeft om iets anders te doen dan dat iedereen vindt dat er moet gebeuren, maar dat is ook enkel wanneer hij vindt dat dat andere de enige juiste keuze is.  Dat is hier nu niet het geval.

De voorbije weken is er bij het beleid meer twijfel gerezen bij het functioneren van de coach en is het besef gegroeid, met voortschrijdend inzicht, dat het achteraf bekeken toch niet de juiste keuze was, zonder alle schuld van de malaise bij Mazzu te leggen.

Als de resultaten catastrofaal zijn, dan is de uitkomst voorspelbaar. En het is niet zo dat ze vanmorgen op de Neerpede bij het ontwaken plots moeten denken aan een nieuwe coach. Zo lang gaat dat niet duren. 

De komende drie weken kan er nog heel veel verloren gaan in de competitie én Europees én in de beker. Dus er staat nog heel wat op het spel tot de wereldbeker begint voor Anderlecht.

Ik ben het stadium van de verontwaardiging voorbij. De daders zullen gestraft worden: een stadionverbod tot 25 jaar voor recidieven en dat zullen ze dan allemaal krijgen, want het zijn allemaal mensen die zich al een bezondigd hebben.

Ik ben benieuwd, maar ik ben pessimistisch want ik geloof er niet in. Al wil ik later graag mijn ongelijk toegeven. Een stadionverbod omzeilen is nergens makkelijker dan in België, weet ik van ervaringsdeskundigen. 

Straffeloosheid is het grote probleem bij dat hooliganisme. Angst voor hooligans. Zowel bij de clubs, als bij de lokale en federale politie zijn al die mensen bekend. Iedereen weet precies wie die mensen zijn en wat ze doen.

Vandaar dat ik niet pleit voor het verbieden van uit-fans, zelfs niet bij risicowedstrijden. Ook de thuisfans zetten trouwens de boel op stelten. Maar wel voor een grondige en doorgedreven screening van de supporters.

Iedereen weet precies wie voor rellen zal zorgen en die gaan de bus niet op. Deftige mensen, vaders en moeders met kinderen kunnen natuurlijk wel gaan kijken naar hun favoriete ploeg. 

Enkel de moed ontbreekt ervoor, want moeilijk kan dat niet zijn, om te zorgen dat die mensen die al heel lang op voorhand hadden aangekondigd dat er wat ging gebeuren de bus niet op geraken, laat staan het stadion inkomen. 

Om nog een voorbeeld te geven: vorige week was het ook al aangekondigd. Voor de topper tegen Club Brugge waren er een honderdtal supporters van Anderlecht die samenzaten in een hoek met zwarte pakken en bivakmutsen. 

Dat is toch verboden? Met een bivakmuts rondlopen op een openbare plaats. Maar in een stadion kan het dus blijkbaar wel allemaal.

En over de veiligheidscontroles: vaak is het zo dat vooraf al het nodige materiaal wordt ingevoerd in het stadion en het grond van het probleem is toch laksheid in de toepassing van de regels, al heb ik begrip voor de moeilijkheid van een controle.

Bron: sporza.be en 'De Ochtend