Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Oude, witte mannen, nemen we de blauwe pil of de rode pil?

do 12 aug. - 4:17

Vandaag is het de Internationale Dag van de Jeugd. Peter Verbiest, communicatiestrateeg bij Bonka Circus roept oude, witte mannen op om te kiezen.
Blauw of rood

Gisteren bekeek ik toevallig als oude, witte man de science-fiction filmklassieker The Matrix. Daarin moet de hoofdpersoon Neo, op een cruciaal moment een levensveranderende keuze maken. Neemt hij de blauwe pil, dan kiest hij ervoor om alles te laten zoals het is en in onwetendheid verder te leven. Neemt hij de rode pil, dan stelt hij zich volledig open voor een destabiliserende waarheid en een onzekere, mogelijks betere toekomst.

Is die keuze tussen de blauwe en de rode pil niet de keuze waar oude, witte mannen in deze scharniertijden voor staan? Ik ben een oude, witte man. Ik heb de afgelopen twintig jaar in een multicultureel gezin geleefd met kinderen (ondertussen bijna allen jonge twintigers) waar verschillende talen, religies, kleuren, culturen door elkaar vloeiden.

Onvoldoende

Een multicultureel gezin met een ferme dosis ‘wokeness’. Ik heb daarbij voor de rode pil gekozen. In die twintig jaar heb ik veel geleerd.

Over dat het onvoldoende is het goed te bedoelen. Over dat het onvoldoende is om kleurenblind te zijn, de verschillen te erkennen en te omarmen. Over dat bepaalde tradities, woorden en beelden gewoon kwetsend zijn en dat ik ze zelf niet moest gebruiken. Over dat racisme wel degelijk structureel ingebakken zit in onze taal, geschiedenislessen, straatnamen en feesten en dat daar aan tafel moet kunnen over gepraat worden zonder het als een aanval te zien. Over dat ik het zeker niet mocht laten passeren als mijn kinderen of hun vrienden ongepaste opmerkingen te horen kregen met betrekking tot hun kleur, religie of cultuur. Over dat ik maar beter mee de straat kon opgaan om te demonstreren tegen de klimaatcrisis in plaats van het te houden op het niet langer gebruiken van plastic flessen. Over dat ik moest ophouden met te zeggen: ja, jullie hebben gelijk, maar het is niet het goede moment om er nu iets van te zeggen. Of het is niet de juiste vorm. Over dat ik maar beter met hen kon strijden voor waar zij voor opkomen (inclusie, duurzaamheid, ongelijkheid) in plaats van het voor hen te doen. Over dat ik moest ophouden alleen maar te zeggen, maar vooral te doen.

Het is en blijft niet altijd gemakkelijk om de mythe van de oude, witte man die-het-allemaal-wel-beter-weet, die-het-allemaal-heeft-en-graag-wil behouden, die-de-nodige-erkenning-wil-voor-wat-hij-heeft-bereikt, los te laten. Voor mij en ongetwijfeld ook voor alle andere oude, witte mannen die dezelfde keuze hebben gemaakt.

Maar zou het niet vreemd zijn dat wij beslissen over de toekomst van onze dochters, zonen, hun neven, nichten, vrienden en vriendinnen, terwijl wij het zelf niet meer zullen meemaken?

Zou het niet vreemd zijn dat wij aan al die jongeren die geen volwaardige ‘seat-at-the-table’ hebben, het gevoel van veiligheid, waardering en erkenning ontzeggen, dat wij zelf zo belangrijk vinden? Aan al die jongeren die strijden voor gelijkwaardigheid, solidariteit en een leefbare wereld? Is het niet vreemd dat jongeren die terecht om een multiculturele , duurzame samenleving vragen, worden weggezet als ‘woke’, als ‘identiteitsradicalen’, als ‘angry young women’, ‘angry young black men’, ‘klimaatspijbelaars’ of wat dan ook?

Waarom geen ruimte geven aan hèn om de samenleving een menselijker, rechtvaardiger en gelijkwaardiger gezicht te geven? Waarom niet over onze eigen schaduw heenspringen?

Waarom niet toegeven dat kleur, vrouw zijn, homo, moslim er wel degelijk toe doen en dat het zo niet langer kan? Waarom jongeren er niet mee laten voor zorgen om iedereen tot hun recht laten komen, en alle moeilijkheden en weerstanden af te pellen? Waarom niet voluit naar hen luisteren en openstaan? Waarom niet stoppen met het al of niet gewild bemoeilijken van de toekomst, hun toekomst?

Oude, witte mannen, zullen we uitgesproken voor die rode pil gaan?

Wij zijn er niet in geslaagd om de grote uitdagingen van de samenleving op te lossen. Laat ons aan de jeugd volop de kans geven dit wel te doen. To get the job done. Laat hen de eerste generaties zijn die duurzaamheid voor mekaar krijgen. Die inclusie en gelijkwaardigheid voor mekaar krijgen. Die ongelijkheid uit de wereld helpen. En laat ons ophouden om steekhoudende opmerkingen anecdotisch weg te wuiven als overdrijvingen of overgevoeligheid. Laat ons ophouden met gekwetst te zijn. De macht beweegt alleen als je ze uitdaagt.

Peter Verbiest, oude, witte man en communicatiestrateeg bij Bonka Circus.

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet