"Religies hebben vele kwaliteiten, maar zelfkennis is er niet een van"

De laatste reis die mijn vader in zijn leven ondernam was een bedevaart naar Lourdes. Hij was niet aan zijn proefstuk toe: vele keren ging hij als begeleider mee om de rolstoelen van bedevaarders te duwen. Nu zat hij zelf in zo’n stoel. Dik tegen zijn goesting. Terwijl hij nog amper op zijn benen kon staan. Hij had vele kwaliteiten, maar zelfkennis was er niet een van. 

Toen mijn vrouw hem bij het vertrek joviaal “het amusement” toewenste werd hij kwaad. Hij ging niet om zich te amuseren, hij ging om te bidden. Bidden was voor mijn vader een fulltime job: hij had, omdat het geheugen niet meer meewilde, alle namen opgeschreven van de mensen waarvoor hij dat deed. Een hele A4 vol.

Het is alsof de duvel ermee speelt, maar nog geen week na zijn dood erkende men in Lourdes het zeventigste mirakel. Waarmee ik niet wil suggeren dat mijn vader daar voor iets tussenzit, maar toch. De Franse non Bernadette Moriau leed sinds de jaren zestig aan ernstige pijnen door een beknelling van de zenuwen onder in haar rug. Ze gebruikte morfine en kon nauwelijks lopen. In 2008 ging ze naar Lourdes. Thuisgekomen voelde zij een ongewone sensatie van ontspanning en warmte door haar hele lichaam. Tegenwoordig blaakt ze van gezondheid en heeft ze haar korset en krukken aan de kant gegooid. Het is, of men nu gelooft of niet, een zeldzaam lichtpuntje in de religieuze berichtgeving van de laatste tijden.

Dat hebben we voor een deel te danken aan de IJslanders. Bekend van wat geisers, de piratenpartij en die omgevallen kerstboom Björk. En nu van de wet op de voorhuid, dus. 

Het huis der gelovigen stond collectief op stelten. Zonder besnijdenis geen jodendom, poneerde André Gantzman dramatisch. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in. De teloorgang van de katholieke kerk is begonnen toen men de tradities overboord gooide in een poging om bij de tijd te blijven. Eerst het Latijn weg, daarna vrouwen die de voorbeden voorlazen en dan de beatmis. Dat is er om vragen. Gevolg: lege kerken. Goede les. 

Maar er is ook iets anders aan de hand: plots komt men in het hoge Noorden tot de vaststelling dat een religieus gebruik tegen de rechten van het kind is. Daarbij gaat men voor het gemak voorbij aan het feit dat ongeveer alle religies al duizenden jaren de helft van de wereldbevolking als onrein en tweederangs beschouwen. En die helft hééft niet eens een voorhuid. Dat staat allemaal zo in de bijbel dus is het waar. De rechten van de vrouw in de wereld van het geloof zijn samen te vatten op een A4. Geen haan die daar naar kraait. En zeker geen drie keer na elkaar.

Religies: ze hebben vele kwaliteiten, maar zelfkennis is er niet een van. Daarmee vergeleken is het verbod op de verwijdering van de voorhuid een fluitje van een cent.