Schimmels

Respect, echt waar. Ik ga met heel andere ogen kijken naar dat beschimmelde restje dat in een hoek van de koelkast vergeten werd. Dat donzige witgroene laagje dat zich over de champignon à la Grecque heeft gelegd, is een wonder.

U zal me waarschijnlijk niet geloven als ik zeg dat schimmels intelligente wezens zijn. Slimmer dan ik. Ik ben wel eens verdwaald in de Ikea toen ik een kortere binnenweg dacht te nemen. Dat zal een schimmel niet overkomen. Ze vinden feilloos de weg uit een labyrint, en kiezen de kortste route. 

Schimmels zijn geslepen zakenlui. Ze doen aan ruilhandel met planten. Schimmels hebben fosfor in de aanbieding en willen die ruilen tegen koolstof. Ze transporteren hun fosfor naar die kant van het bos waar ze er het meeste koolstof voor kunnen krijgen. Winstmaximalisatie. Mensenkinderen moeten daarvoor naar de univeristeit.

Schimmels leren. Ze deinzen terug voor vergif in een petrischaaltje, maar als er écht geen ander voedsel te vinden is, maken ze een enzym aan om dat vergif te verteren. Na een dag of drie twijfelen en zoeken naar het geschikte enzym, eten ze het vergif op.

Schimmels dringen door tot in de hersenen van andere dieren en dwingen die tot gedrag dat de schimmel goed uitkomt, ten koste van het leven van de gastheer. Ok, dat is niet lief, maar wel slim.

Respect! Had ik dat al gezegd? Respect voor de schimmel.

Brick de Bois is schimmelgek. Hij heeft voor ons Verweven leven gelezen, en zit aan de Interne Keukentafel.

Beluister het Volledige gesprek :