"Thomas Vanderveken is een betere presentator dan zijn Nederlandse tegenhangers"

Beste luisteraar, het is een oud en loffelijk gebruik: terwijl het volk zijn kerstboom optuigt en champagne inslaat, blikken dag- en weekbladen terug op het afgelopen jaar. Niet zelden door meningen van bekende mensen te sprokkelen. In de paar decennia dat ik aan de weg timmerde, zijn die 'eindejaarsvraagjes' me telkens weer voorgelegd, en ik heb daar een rare, zij het ongevaarlijke tic aan overgehouden: ook nu het niet meer hoeft, denk ik onwillekeurig: wat zou mijn antwoord zijn? Bijvoorbeeld op de vraag: 'Wat vond u dit jaar het beste op tv?'

Ik zou zeker Pano noemen, Strafpleiters, en Topdokters; en verder zou ik Thomas Vanderveken op het ereschavotje zetten, met twee programma's. Het ene, Alleen Elvis blijft bestaan, draait om een studiogast die beeldfragmenten kiest en commentarieert. Het  is een aangepaste versie van het vermaarde, langlopende Nederlandse programma Zomergasten. Alleen vind ik onze Vanderveken een beter presentator en interviewer dan veel van zijn Nederlandse tegenhangers.

Het andere programma was omstreden. Het liet in zes afleveringen zien hoe Vanderveken, die lang geleden een pianistenopleiding had afgebroken, zichzelf een jaar gaf om een concerto van Grieg in te studeren en aan het eind met een symfonieorkest uit te voeren. Ik heb zelf als kind een paar jaar onsuccesvol pianoles gevolgd, net voldoende om te beseffen dat iemand hier voor ons vermaak een heksentoer zou gaan uithalen. Maak zo'n programma met een arrogante egotripper, en het zou niet om aan te zien zijn. Maar de kijker zag een bescheiden, aaibare man, die het lef had zich kwetsbaar op te stellen, en dat was ontwapenend.

Volgens een chagrijnig ingezonden stuk in de krant had de omroep de verdiensten van onze professionele topmuzikanten miskend door een amateur in het zonnetje te zetten. Ik denk dat die kritiek niet terecht is. Ik denk dat nooit eerder een tv-programma zo voelbaar heeft gemaakt dat beroepsmusici formidabele toverkunstenaars met een titanische werkkracht zijn. Immers: ook als een getalenteerde en gedreven amateur als deze ongelooflijke thomas een jaar oefent, blijft er nog altijd een klassenverschil tussen hem en een beroeps. O ja, er is ook dat obligate 'eindejaarsvraagje': wie wenst u wat toe in 2018? Beste luisteraar, ik wens u alle goeds. Zoals die ander zei: het leven kan simpel en mooi zijn.