Tom Helsen over stotteren: “Soms zie je de mensen denken ‘ocharme dat manneke’”

Met bijna 2 miljoen kijkers per week was ‘Kamp Waes’ in januari de kijkcijferhit van één.  Zondag was het de laatste uitzending, en moesten we afscheid nemen van de vijf kandidaten die Special Forces-training tot het einde hebben gehaald.  Onder hen ook Zeger Van Noten, een van de opmerkelijkste deelnemers. Hij deed mee om zijn fysieke limieten op te zoeken, maar vooral om zijn persoonlijke grenzen te verleggen als stotteraar.

"Wat me altijd heeft doen sporten, is dat ik al heel mijn leven stotter” zei Zeger daarover in ‘Kamp Waes’. “Op jonge leeftijd probeerde ik dat te verstoppen en uitdagingen uit de weg te gaan, omdat ik bang was. Bang dat mensen het zouden weten, dat ze me zouden beoordelen. Sinds een paar jaar ben ik erachter gekomen dat ik daar niet onnozel over moet doen en open moet zijn. Daarom doe ik ook mee aan ‘Kamp Waes’, om mezelf en iedereen te bewijzen dat ik het kan.”

(lees verder onder de foto)

Ook muzikant Tom Helsen stottert, vertelt hij in ‘De Wereld Vandaag’.  “Ik heb vanaf mijn drie jaar geleerd, en dat is ingebakken in mijn lijf, om de moeilijke woorden te vermijden. Ik spreek ze niet uit, ik vind altijd wel een bochtje erom heen. Maar dat is eigenlijk heel slecht, want je mag eigenlijk geen schrik hebben om te stotteren.”

Helsen zocht altijd uitwegen om bepaalde woorden niet uit te spreken, en daarom viel het bij hem minder op. “Maar geef mij een papier dat ik moet voorlezen, iets dat iemand anders heeft geschreven, en ik stotter om de drie woorden.”

Helsen noemt zichzelf iemand met een grote mond die heel zelfzeker is. Maar wat als je dat niet bent, vraagt hij zich af.

Broodje krabsla

“Het gaat nu redelijk goed. Maar ik bestel af en toe nog een ander broodje dan wat ik in mijn hoofd had, omdat ik het niet uitgesproken krijg” zegt Helsen.  Hij heeft dan ook nog eens ‘een bekende kop’, en wordt sowieso al wat meer bekeken in een winkel. “Dan ga ik een broodje krabsla bestellen in plaats van iets anders.”

Hoe je ermee omgaat heeft ook met onzekerheid te maken, zegt Helsen.  “Van het moment dat je je er goed bij voelt, ga je wel stotteren in het openbaar, maar dan is het niet meer ambetant. En dan vind je het ook minder erg als iemand een opmerking geeft.  Die opmerkingen krijgen is gewoon niet plezant. Heel veel mensen linken het aan een iets lager IQ of zo. Soms loop ik echt vast, en dan zie je de mensen kijken van ocharme dat manneke.”

Soms loop ik echt vast, en dan zie je de mensen kijken van ocharme dat manneke

Dat mensen dan zijn woorden proberen af te maken vindt Helsen erg vervelend. “Dat is heel denigrerend, net alsof je het zelf niet kunt.”

Probeer niet te reageren en blijf oogcontact maken met iemand die stottert, raadt hij aan.

Beluister het gesprek met Tom Helsen in 'De Wereld Vandaag':

Bron: vrtnws.be en 'De Wereld Vandaag'

Lees ook: