Veel minder asielaanvragen vorig jaar door coronacrisis

Midden maart ging ons land in lockdown en ook het personeel van Dienst Vreemdelingenzaken sloot de loketten. Asielzoekers die in ons land arriveerden konden zich niet registreren. Na een paar weken werd er een beperkt systeem van digitale aanmelding. Vanaf dan steeg het aantal asielaanvragen licht.

"In de maanden maart, april, mei, juni is er echt een historisch dieptepunt in het aantal asielaanvragen", verwoordt de staatssecretaris van Asiel en Migratie Sammy Mahdi het. "Mensen konden zich ook veel minder makkelijk verplaatsen en reizen. Dus liggen de cijfers in 2020 laag en wellicht zullen de cijfers in 2021 weer hoger zijn, als COVID hopelijk weer de wereld uit is geholpen."

Wie vraagt asiel aan in ons land?

De Afghanen waren vorig jaar de grootste groep, met 3.104 asielaanvragen. Velen daarvan zijn niet-begeleide minderjarigen. Ook mensen uit Syrië blijven vluchten, goed voor 1.725 verzoeken in 2020.   Verder kwamen er ook nog heel wat Irakezen en mensen uit Eritrea. De vijfde plaats wordt ingenomen door Palestijnen, vooral uit Gaza.

De reisroutes zijn veranderd

De manier waarop asielzoekers in Europa en dus ook België raken evolueert. Als het langs een bepaalde route moeilijker gemaakt wordt om te reizen, dan zoeken de vluchtelingen en migranten andere wegen en manieren om in Europa te raken.Vorig jaar werd reizen extra moeilijk door de wereldwijde coronamaatregelen. Zo is de migratie met het vliegtuig drastisch verminderd, simpelweg omdat er veel minder vliegtuigen waren. Daardoor is er bijvoorbeeld een sterke daling vanuit Latijns-Amerika. In januari en februari kwamen er nog veel Ecuadorianen aan, dat stopte na maart 2020.

Verder daalde het aantal mensen dat vanuit Turkije naar Griekenland de zee overstak. De vluchtelingen en migranten trekken sinds vorig jaar ook minder door Libië en meer langs Tunesië. Ze komen nu aan in Europa via Italië, Malta, Cyprus en Spanje.

Opvallend is ook de sterke toename van mensen die aankomen op de Canarische eilanden. Die route was in 2019 nog zo goed als onbestaande.

Wie mag er in ons land blijven?

Wie asiel aanvraagt wordt uitgenodigd voor een gesprek bij het Commissariaat-Generaal van de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS). Het team daar onderzoekt dan of de asielzoeker gevaar loopt in het land van herkomst. Als dat zo is, dan volgt een erkenning als vluchteling.

We zien dat nog altijd veel asielzoekers echt bescherming nodig hebben.

In 2020 bleek dat 47,3 procent van de asielzoekers recht had op asiel in ons land, als het dossier ontvankelijk werd verklaard. Zij mogen dus hier blijven wonen en werken.

Er zijn ook heel wat dossiers die niet-ontvankelijk worden verklaard. Die dossiers worden dus zonder verder onderzoek meteen een negatief antwoord. Het gaat om mensen die eerder al eens een asieldossier indienden en nog eens opnieuw doen. Als ze geen nieuwe argumenten en elementen hebben, ziet het CGVS geen reden om het dossier opnieuw te behandelen.

Daarnaast zijn er ook steeds meer vluchtelingen die al erkend zijn in een ander land. Ook die dossiers worden meestal niet-ontvankelijke verklaard omdat er geen gegronde reden is om ze nog eens in ons land te erkennen.

Maar bij de dossiers waar een beslissing ten gronde genomen wordt, krijgt dus ongeveer de helft toestemming om hier te blijven. "We zien dat nog altijd veel van de asielzoekers echt beschermig nodig hebben", zegt commissaris-generaal Dirk Van den Bulck.  "Bij de Afghaanse asielzoekers krijgt 61 procent een beschermingsstatus, bij de Syriërs nog altijd 96 procent van wie hier aankomt."

Vooral Syriërs, Eritreeërs, Afghanen, Turken en Somaliërs kregen een beschermingsstatus.

Beluister het gesprek met Dirk Van den Bulck in 'De Wereld Vandaag':

Bron: vrtnws.be en 'De Wereld Vandaag'