(Verzin zelf een krakende vloek en plaats hem hier)

Eén van hen is Jef Swerts, een jongen van acht die een zware vorm van tourette heeft. Zijn lievelingsscheldwoord wisselt nogal eens, tegenwoordig roept hij vaak "sperma". Op zijn slechtste momenten gilt hij en slaat hij zichzelf of mensen die in de buurt zijn. Hij noemt die symptomen Gerrit, hij heeft het gevoel dat hij het niet zelf is die scheldt en slaat, maar dat Gerrit het van hem overneemt.

Lander Deweer heeft over Jef en Gerrit een boek geschreven, Een duiker op Mars. Hij praat met mensen die aan het syndroom van Gilles de la Tourette lijden en met wetenschappers die op zoek zijn naar de oorzaak en naar remedies. Eén van die neurologen vraagt Lander Deweer of hij weet wat "syndroom" betekent. Het antwoord is slecht nieuws: "Een syndroom is in de geneeskunde synoniem voor we weten het niet".

"Een duiker op Mars" gaat dus over Jef en Gerrit, maar ook over Jan Swerts, de vader van Jef. Jan leeft met een autismespectrumstoornis. Mensen met autisme verlangen naar structuur en hebben het moeilijk met chaos, verandering en sterke zintuiglijke prikkels. Samenleven met een kind dat aan tourette lijdt en dus voortdurend voor chaos zorgt, is voor Jan een enorme opgave. Dat op zich is een gesprek waard, maar die interviews zijn al gemaakt naar aanleiding van Schaduwland, de CD die Jan twee jaar geleden maakte en die geinspireerd is door dat samenleven.

Jan Swerts zit zaterdag aan de Interne Keukentafel om te praten over Jef en Gerrit.