Interne Keuken
Vlaamse radio
vr 12 jun. - 10:00
Die N moest ons duidelijk onderscheiden van de RTBF, de Radio et Télévision Belge waar ze al sinds 1977 zo’n extra francofone F hadden. Dat kon nog beter vonden onze politici. In 1991 werden we de VRT, de Vlaamse Radio en Televisie. Bij de radio ging die verandering in op 1 april. Het voelde als een grap.
Maar zie: zoveel jaar later voelen we precies het omgekeerde: “Wij van de BRT” klinkt raar. Ouderwets. Precies wat men wilde bereiken. Dat Vlaams vertrouwder zou voelen dan Belgisch. Zoiets heet natievorming.
Men had ons ook vriendelijk gevraagd of we voortaan Vlaamse kust wilden zeggen in plaats van Belgische, maar dat vonden we er over. Voor ons is en blijft het de Belgische kust. Maar toegegeven, het voelt wel niet meer vreemd als iemand Vlaamse kust zeg. Ook dat is veranderd.
Nationalisme is een werkwoord. De volksaard is een gevoel waar je vat op hebt, een verhaal dat je kan beïnvloeden. Dat gebeurt voortdurend. Soms bewust, zoals bij de naam van de openbare omroep, maar vaak ook zonder dat je het beseft.
Je moet eens kijken naar ‘ons’ en ‘onze’ in de zinnen hierboven. ‘Onze’ politici vonden dat we ‘ons’ moesten onderscheiden van de RTBF. Die woorden alleen al wekken de indruk dat ‘wij’ tot een groep behoren die zich onderscheidt van… ja, van wie eigenlijk?
Wedden dat u daar gewoon heeft over gelezen? Een mens stelt zich daar geen vragen bij. Tenzij je Gertjan Willems heet. Dan wel.
Gertjan heeft met collega historicus Bruno De Wever een boek samengesteld. ‘De verbeelding van de Leeuw” zo heet het. ‘Een geschiedenis van media en natievorming in Vlaanderen’.
Wij (van Interne Keuken) vinden dat interessant.
