"Voor mij is praten over het werk geen onschuldige smalltalk maar een pijnlijk onderwerp"

Stef: "Ik ben al een aantal jaar werkloos, door psychische problemen, en ik ben ook een tijd opgenomen geweest in een psychiatrisch daghospitaal. Eigenlijk zou ik heel graag opnieuw aan het werk gaan, maar ik ben bang dat het weer niet zal lukken. Vandaar dat die vraag 'en wat doe je van werk?' mij heel zenuwachtig maakt. 

Wat antwoordt hij dan als die vraag komt? "Ik lieg niet graag, ik zeg meestal eerlijk dat ik werkloos ben. Soms volgt dan snel de vraag:  'wat voor werk zoek je dan?' Die is nog moeilijker, want ik weet niet wat ik zou kunnen doen, en dan loopt het gesprek nog meer vast."

En op de vraag 'hoe gaat het'?' "Hangt ervanaf wie het vraagt, of op welke plek. Op een feestje zal ik eerder zeggen dat het goed gaat. Als zo’n gesprek maar een formaliteit is, dan is ‘ça va’ een makkelijk antwoord.

Hoe zou Stef dan willen dat mensen reageren op de boodschap dat hij werkloos is? "Ik zou willen dat het meer gaat over het waarom van mijn werkloosheid, ook al is het niet fijn om het daar continu over te hebben. Liever zo dan dat mensen mij tips beginnen geven om werk te vinden. Het soort advies waar ik geen behoefte aan heb."

"Er zijn best veel mensen die van mijn situatie op hoogte zijn. Of soms kom je iemand tegen die je niet goed kent maar je waarbij wel wat meer tijd hebt, en dan kan het wel het juiste moment zijn om het over mijn situatie te hebben."