'Vraag het aan Rika': "Moet ik een vaderschapstest doen of niet?"

De vraag van Christiaan: “Heeft een vaderschapstest na zoveel jaren nog zin of maakt het alles kapot?”

Christiaan is gepensioneerd, en vraagt zich al jaren af of zijn kinderen wel van hem zijn. “Ik ben gescheiden in een periode dat het woord vechtscheiding nog niet uitgevonden was. Het gevecht van toen is een Koude Oorlog geworden. Elk gesprek is onmogelijk.”

“Op feestjes met kinderen en kleinkinderen voel ik me ‘lucht’ en zit ik in een hoekje. Ondertussen vullen mijn ex en haar partner de kamer. Vaak kom ik er als laatste aan, en vertrek als eerste.”

“Ik heb wel een bevredigende relatie met de kinderen en kleinkinderen. Ik hou van hen, en draag ook de schoonkinderen een warm hart toe. Maar er gaat geen week voorbij dat ik me afvraag of het wel mijn kinderen zijn. Het seksleven met mijn ex was namelijk weinig frequent. Na de scheiding bleek bovendien dat er geregeld anderen waren. Vandaar mijn twijfels. Al heb ik er nooit met de kinderen over gesproken.”

“Ik kan natuurlijk een vaderschapstest laten uitvoeren op basis van een stiekem weggenomen haar uit een borstel. Maar als de waarheid naar boven komt, open ik de doos van Pandora. Dan gooi ik alle levens overhoop: het mijne, dat van de kinderen, en dat van de kleinkinderen. Aan de andere kant hebben zij recht op de waarheid, net zoals ik.”

Het antwoord van Rika Ponnet: “Familie is meer dan een biologische band. Durf ook veel meer aanwezig zijn.”

“Tegenwoordig kan je heel makkelijk een vaderschapstest doen en ze zijn ook vrij voorhanden” reageert Rika Ponnet. “Maar het is erg belangrijk om hier niet zomaar naïef in te stappen. Denk eerst na wat voor jou de definitie van ouderschap is.”

“Zelf had ik geen oma, maar wel een buurvrouw die ik als oma beschouwde. Ik heb fantastische herinneringen aan haar. En ze was een van de belangrijkste mensen in mijn leven. En dat is dan ook mijn definitie van familie: het zijn mensen die je vertrouwt. Je voelt dat er bij hen geen geheimen moeten zijn, en dat je jezelf kan zijn.”

“Christiaan draagt al heel zijn leven zorg voor zijn kinderen. Hij is er voor hen, en er is een band. Misschien blijkt dat hij niet de biologische vader van de kinderen is. Maar zelfs dan is het een illusie om te denken dat het zijn kinderen niet meer zijn. Hij blijft die vader, omdat hij “gevaderd” heeft.”

Gaat dit over vaderschap? Of over vervreemding?

“Het omgekeerde hoor je ook. Dat mensen twijfelen of hun ouders wel hun ouders zijn. Dat gaat dan over het gevoel van vervreemding dat je hebt binnen een familie.” 

“Ik stel me bij het verhaal van Christiaan ook de vraag of het hier gaat over zijn twijfels over zijn vaderschap. Of over het gevoel van er niet bij te horen. Hij zegt ook dat hij op feesten in de hoek zit, en niet gezien wordt.”

Hoe moet het verder? “Durf aanwezig zijn”

Rika Ponnet raadt Christiaan niet meteen een vaderschapstest aan. Maar wel om zijn plaats als vader en als grootvader in te nemen. “Dat doet hij tot vandaag niet. Hij komt als laatste toe, en gaat als eerste weg. Waarom doet hij dat?”

“Christiaan heeft een goed contact met zijn kinderen en schoonkinderen. Durf dan ook aanwezig te zijn. Neemt je ex-vrouw alle ruimte in? Dat is ook omdat je haar al die ruimte geeft.”

“Als Christiaan zijn plaats als vader inneemt, gaat het verlangen naar die vaderschapstest misschien een stukje minderen. Omdat hij het gevoel heeft erbij te horen.”

Zelf ook een vraag voor Rika?

Zit je zelf ook met een relationeel dilemma? Laat je vraag hier achter.

Lees ook