Waarom hebben we leedvermaak?

"Leedvermaak of Schadenfreude reikt ons iets aan om ons beter te voelen tegenover anderen" zegt Kurt Feyaerts in 'De Wereld van Sofie'. We vergelijken onszelf voortdurend met de mensen rondom ons, onze ‘directe concurrenten’. En dan zien we dat er nog grotere sukkelaars zijn dan wijzelf. Gelukkig overkomt het niet mezelf maar die andere."

"Ook ons rechtvaardigheidsgevoel speelt een rol. Als wie altijd succes heeft en altijd scoort op een bepaald moment toch een tegenslag ondervindt, dan hebben we het gevoel ‘net goed dat ook zulke mensen eens pech hebben.’  Zoals we ook blij zijn als de Duitse nationale voetbalploeg ook een keer verliest. Of dat rechtvaardigheidsgvoel correct is of niet, dat is nog iets anders."

"Een bevrijdend gevoel"

"Als je blij bent dat een concurrerende voetbalploeg op z'n doos krijgt, dan geeft het een bevrijdend gevoel. Het wijst ook op de sociale functie van leedvermaak. Je bevestigt jezelf als lid van een bepaalde groep.  Leedvermaak kan verbindend werken.  Als je weet dat je in je vriedenkring kan lachen met iemand die zakt voor zijn rijexamen dan of met iemand die zijn drankje in zijn schoot morst, dan weet je dat er een bepaald 'common ground' in die groep is. Maar het is een slap koord, soms kan het de grap teveel zijn."

Minder onschuldige vormen

"Leedvermaak kan ook minder onschuldige vormen aannemen. Zeker als het publiekelijk gebeurt of op sociale media. Het  brengt soms het slechtste in de mens naar boven, bijvoorbeeld bij mensen die zich vrolijk maken over verdronken vluchtelingen: wat er met een ander gebeurt daar trek ik me niks van aan. Dan wordt leedvermaak een heel negatieve emotie"

"We zien ook dat er een evolutie is over wat kan en niet kan. De uitlachtelevisie van de audities in 'Idool' heeft plaats gemaakt voor oprechte bewondering in 'The Voice' . Normen en grenzen verschuiven. Zo hebben een aantal acteurs uit de Britse humorreeks 'Little Britain' recent aangegeven dat ze bepaalde typetjes nu niet meer zouden willen spelen."

Lees ook: