Waarom kinderen zelf teamgenoten laten kiezen tijdens turnles een slecht idee is

Twee kinderen die om de beurt mogen kiezen welke klasgenoot in hun sportteam mag zitten: het is een gewoonte die pedagoog en onderzoeker De Bruyckere zelf herkent. “Ik heb het zelf ook meegemaakt als kind, en het was allesbehalve leuk. Voor alle duidelijkheid: het wordt nu ten stelligste afgeraden in de lerarenopleiding.”

“Ik kan niet verzekeren dat het niet meer gebeurt, al zal het dan eerder de uitzondering zijn dan de regel. Feit is wel dat oude gewoontes niet snel weggaan uit de samenleving. Wat je zelf het meeste gezien hebt, blijft ook vaak hangen.”

Luisteraars reageren: “Mijn dochter ziet hiervan af”

Dat het systeem vandaag toch nog altijd bestaat, blijkt uit heel wat reacties van luisteraars van ‘De wereld van Sofie’. Het Radio 1- programma had het deze week 2 uur lang over ‘tweede keuze zijn’. 

“Mijn dochter ziet hier van af en heeft dit in de leerlingenraad zelf al meermaals aangekaart”, laat luisteraar Marieke bijvoorbeeld weten.

“In de klas van mijn dochter mogen ze nog altijd kiezen met wie ze willen werken, dus niet enkel in de turnles”, kaart Claudia dan weer aan. “Mijn dochter werd altijd als laatste gekozen.”

“Op de voetbaltraining en in de Chiro van mijn kinderen gebeurt dit nog altijd”, zegt Hilde. 

“De leerlingen vragen het zelf”, zegt Lode, die leraar lichamelijke opvoeding is.  

Onderwijsexpert: “Kinderen kunnen het effect niet inschatten”

Dit systeem werkt alleszins stigmatiserend en confronterend, vindt De Bruyckere. “Je vraagt namelijk aan kinderen om moeilijke keuzes te maken. Terwijl ze het effect hiervan niet kunnen inschatten.”

“Dit kan heel ontwrichtend zijn. Een kind dat al links gelaten wordt, voelt zich daar dan nog eens opnieuw in bevestigd. Ook vriendjespolitiek speelt mee. Bovendien laat je het inschatten niet aan de leerkracht over, maar aan een medeleerling die er weinig van afweet.” 

En wat met groepswerkjes?

Moeten ook groepswerken in de klas dan maar op de schop? Want ook daar kiezen kinderen wel eens met wie ze samenwerken.

“Groepswerk is heel belangrijk”, reageert De Bruyckere meteen. “Het onderwijs heeft niet alleen als taak om kinderen een vak te leren, of te leren lezen en schrijven. Kinderen moeten er ook de beste versie van zichzelf worden en zich persoonlijk ontwikkelen. Maar ook heel belangrijk is leren samenleven. Samenwerken in groep is daarvoor cruciaal.”

“Neem het van mij aan, want ik kom op genoeg scholen in Vlaanderen: de aandacht voor het welbevinden van onze jongeren is groot”, zegt De Bruyckere. “Heel vaak gaan leerkrachten die keuze van de groepjes dus zelf in handen nemen. Het is dan vooral belangrijk dat er vaak verschillende groepjes gevormd worden.” 

“Zo kan je de ene keer niveaugroepen maken, waarbij je sterkere leerlingen samenvoegt, en de anderen wat bijwerkt. Maar je kan ook gemengde groepen maken, zodat de leerlingen van elkaar kunnen leren. Nog een andere keer kan je kinderen samenzetten met gelijkaardige interesses, enzovoort. Het is vooral belangrijk dat kinderen eens met iedereen leren samenwerken.”

Bron: vrtnws.be en 'De wereld van Sofie'