"We denken dat we weten wat armoede is. We weten niks."

Ik ben een dag gaan meelopen op De Site, een project aan het Gentse Rabot, één van de armste wijken in ons land. Aanleiding zijn de berichten over het armoedebeleid van Liesbeth Homans. Omdat zelf gaan kijken soms helpt om te kijken of het klopt, wat je intuïtief meent aan te voelen: dat bijvoorbeeld één euro-maaltijden wellicht niet de zinvolste besteding is van de beperkte budgetten.We denken dat we weten wat armoede is. We weten niks. Ik weet niks. Behalve dan misschien dat levens niet beter worden van een occasionele maaltijd voor één euro. Armen hebben nood aan projecten die hen teruggeven wat ze zijn kwijtgeraakt: eigenwaarde, sociaal contact, zichzelf mogen zijn en daar niet op worden afgewezen. Alle mensen verdienen een eerlijke kans. Eentje die ze vaak niet krijgen. Dat heeft ook te maken met de beperkte middelen voor armoedebestrijding, én hoe de overheid die aanwendt. In ontwikkelingssamenwerking geldt de wet al jaren: geef geen vis, leer mensen vissen. Laten we toch alstublieft in eigen land die klok niet terugdraaien.

Lees de volledige column van Griet Op De Beeck hier. 

Foto © Cobra