"We verlangen naar minnaars omdat we er geen toekomst mee hebben"

Vandaag ben ik in de war over het concept van de minnaar. Ik heb er namelijk al velen gehad. Definitie van de minaar: de minnaars zijn niet per se getrouwde mannen. De minnaars zijn al diegenen die we liefhebben maar waarvan we al op voorhand weten dat er geen toekomst met hen mogelijk is, en misschien is dat juist de reden waarom we zo naar hen verlangen.

Geen toekomst dus, en toch: de minnaar is onze meest intieme vertrouweling, de minaar troost ons, de minaar houdt ons vast. Een man stuurde me vannacht een sms’je met de vraag, ‘word ik één van uw minnaars?’ Ik stuurde terug, ‘oké, maar wat doen we dan met de toekomst?’ Ik kreeg nog geen antwoord. Dus ja, ik ben nog altijd in de war.

Gelukkig heb ik een gebruiksaanwijzing ontwikkeld voor mensen die in de war zijn. Mensen die in de war zijn -  over de liefde, de toekomst - dienen zich zo snel mogelijk te begeven naar de dichtst bijzijnde boekenkast. Neem nu een boek, vertrouw uw intuïtie. Oké. Concentratie. U heeft nu het juiste boek genomen. Sla het boek open. Lees de zin waar u zich het meest toe aangetrokken voelt. Lees deze zin als een boodschap. Lees deze passage als een uit te voeren taak.

Je kan het leven, leven als een teken. Mijn zin komt van de Franse schrijfster Marguerite Duras. Ze schrijft: je moet veel van mannen houden. Heel veel. Heel veel van ze houden om van ze te houden. Anders is het onmogelijk, dan kun je ze niet verdragen.