Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Nieuwe Feiten

"Wie is Johan Museeuw?"

do 8 okt. - 1:01

Comedian Bas Birker is, zoals je misschien al gehoord hebt, van oorsprong geen Belg. En dus zijn veel zaken waar Vlamingen met weemoed naar terugkijken, F.C. De Kampioenen om maar iets te noemen, hem compleet vreemd. En dat gevoel bekroop hem ook toen hij de comeback van Frank Vandenbroucke zag.
Wie burgert Bas Birker even in?

Liefste landgenoten,

Het is tien jaar geleden dat ik het koude Nederland inruilde voor de warme deken die Vlaanderen soms kan zijn. Een logische bijkomstigheid daarvan is dat ik geen gevoel voor Belgische nostalgie heb. Alles wat voor 2010 gebeurde, was simpelweg voor mijn tijd. Waar u met weemoed kunt terugdenken aan vroeger, maken voor mij de meeste comeback kids juist hun debuut. Bitchez.

Toen ik bijvoorbeeld in 2012 voor het eerst Jacques Vermeire mocht aanschouwen, zag ik wat hij is: een sympathiek podiumbeest en een innemende meesterverteller. Toen hij een kwartier later de masseur van Johan Museeuw opvoerde, en de hele zaal kapotging, kon ik mezelf maar twee vragen stellen: Waarom? En: Wie is Johan Museeuw?

Als ik F.C. De Kampioenen zie, zet ik het af. Ik heb daar geen fijne jeugdherinneringen aan. Ik zie alleen wat me wordt getoond. En bedenk me dat het succes een misverstand moet zijn.

Hetzelfde gevoel bekroop me bij de minister van volksgezondheid. Frank Vandenbroucke, dacht ik, die was toch dood? Waarom horen we anders al jaren die plaat van Het Zesde Metaal? Het bleek een VDB die fysiek nog wél in staat was tot een wederopstanding. Opgegraven door een jongen die nog niet stemgerechtigd was toen VDB uit beeld verdween. Tenzij voor de verkiezing van de klasvertegenwoordiger.

Als ik de online reacties mag geloven, zagen we op zijn persconferentie een groot staatsman, één brok bestuurservaring, en de pater familias van onze verse regering. Ík zag een verademing na een hoop gelul in de ruimte. Duidelijke taal, met vaderlijk overwicht uitgesproken, en met lef gebracht. Maar weet u, luisteraars; hoe eenvoudig VDB ons alles ook uitlegde, zijn boodschap bleef er duidelijk één van zwabberend bestuur, beslissingen zonder ballen en visieloze voorzorgsmaatregelen.

Een echt bestuurder had tegen zijn collega’s gezegd, dat hij niet zijn eerste persconferentie in zou gaan met nog ondoordachtere maatregelen dan een powerpoint van Sofie Wilmès. Een minister met gezag had het woord genomen in zijn overlegcomité en gesproken: “Mannekes!” - “Ja, vader” - “We doen óf alle horeca dicht om elf uur, óf niks.  Als ik zeg dat mensen toch niet op restaurant zitten na elven, dan weet iedereen wat er gaat gebeuren.”

Nostalgie of niet; ik ben inmiddels Vlaams genoeg om tussen de regels de opportuniteiten tot gefoefel te horen. En dus zet ik mij, net als u, zaterdag om 23.00 uur precies aan een tafeltje in mijn stamkroeg en spreek ik tot de bevallige bardame: “Pascalleke, voor mij een dagschotel. Mijn gedacht!”

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet