Iggy Pop - Every Loser

Je zou hem vijf frank geven, zoals zijn afgepeigerde lichaam er schots en scheef bij loopt de jongste jaren, maar Opa Punk weet nog verduiveld goed wat rocken is. 'Every loser' bestaat uit 11 meppen van nummers, het ene nog brutaler dan het andere. Een album openen met de zin "Got a dick and two balls, that's more then you all", bij 99% van de mannelijke wereldbevolking zou het volstrekt belachelijk klinken, bij Iggy Pop is het een statement, zoals alleen hij ze kan maken.

Alle nummers zijn mee geschreven en geproducet door Andrew Wotman, geen wereldberoemde naam bij het grote publiek, maar in de rockwereld een begrip. Nu ja, de rockwereld: hij producete eerder albums van Ozzy Osbourne of Pearl Jam, maar net zo goed ook Justin Bieber en Miley Cyrus. Maar vooral: Wotman is zelf ook een straffe muzikant, hij neemt dan ook alle gitaren op 'Every loser' voor zijn rekening. Nee, niet àlle gitaren, in All the way down werd Stone Gossard van Pearl Jam opgetrommeld om de solo te komen doen en in het slotnummer The regency duikt Dave Navarro van Jane's Addiction op.

Het orkest zit trouwens vol Grote Namen. Op drums in bijna alle nummers: Chad Smith van Red Hot Chili Peppers. En als hij daar niet zit, dan is het de betreurde Taylor Hawkins van Foo Fighters. Op bas meestal Duff McKagan van Guns N' Roses, en Josh Klinghoffer, de 5e Pepper, speelt alle toetsen. Maar voor je ons van namedropping beticht: het straffe van de zaak is dat ze allemaal hun stinkende best gedaan hebben om een zo goed mogelijke beurt te maken én dat het hele album als één coherent geheel klinkt, alsof de muzikanten anoniem stonden te spelen. Maar ja, wil wil er nu niet in het backing groepje van Godfather Iggy Pop zitten?

Nog één naam: de hoes is een origineel kunstwerk van de Amerikaan Raymond Pettibon, die maakte eerder al hoezen voor Sonic Youth en Black Flag.