Kurt Vile - Back to moon beach

In 2019 stapte David Berman uit het leven. Indierockcultheld van onder meer Kurt Vile. Met dit feit en met het nummer Tom Petty’s gone (but tell him I asked for him) begon dit album (sorry Kurt, geen EP).  Een song over sterfelijkheid en het ontmoeten van je voorbeelden voor het te laat is. Kurt Vile vreest in de tekst “als een defecte kernreactor te zullen smelten, mocht hij Bob Dylan ooit in het echt zien”.

Wrang detail: op heel wat nummers hoor je Rob Laakso, jarenlang de sideman van Kurt Vile, die voor ‘Back to moon beach’ uitkwam zelf ook overleed. Dat zorgt ervoor dat de dood meer in zijn plaat sloop dan Kurts bedoeling was. Want je zou het even goed een familie-album kunnen noemen. Hij zingt over zijn vaak afwezige vader. En Must be Santa lijkt onder de kerstboom opgenomen, compleet met backings van de dochters Vile.

Nog opvallend: Blues come for some, een lied met alleen pianobegeleiding. Waarin Kurt Vile bekent zijn blues te bekampen door gitaar te spelen. Maar dat op het nummer erover dus juist heel uitzonderlijk niet doet. Of Passenger side, een Wilco-cover en eresaluut aan de band die hem ooit inspireerde met zijn muziek naar buiten te komen. Dat hij dat nog lang mag blijven doen.