"Leuk dat jury nu mag applaudisseren": week van de waarheid voor 6 finalisten van de Koningin Elisabethwedstrijd piano

Nu de ene liedjeswedstrijd is afgelopen is het tijd voor dat andere muzikale hoogtepunt van het jaar: de finaleweek van de Koningin Elisabethwedstrijd. Piano is aan de beurt deze keer, na de afgelaste editie van vorig jaar. Wegens corona zijn er maar half zoveel halvefinalisten (12) en finalisten (6) en mogen enkel juryleden in de zaal zitten. Gewone stervelingen kijken en luisteren thuis.

Drie Russische pianisten, twee Japanners en één Fransman spelen deze week de finale, na een week van geconcentreerde studie in de Muziekkapel Koningin Elisabeth. Ze brengen eerst het verplichte, nieuw gecomponeerde werk “D’un jardin féérique” van de Franse toondichter Bruno Mantovani en daarna een concerto voor piano en orkest naar keuze. Ze worden begeleid door het Nationaal Orkest van België onder leiding van Hugh Wolff in de prachtige Henry Le Boeuf-zaal van Bozar, die recent nog werd geteisterd door brand.

Dit zijn de finalisten die telkens om 20 uur spelen:

• Maandag 24 mei: Vitaly Starikov (Rusland,°1995): speelt het Concerto nummer 1 van Peter Tsjaikovski
• Dinsdag 25 mei: Tomoki Sakata (Japan,°1993): speelt het Concerto nummer 2 van Johannes Brahms
• Woensdag 26 mei: Keigo Mukawa (Japan, °1993): speelt het Concerto nummer 2 van Sergei Prokofiev
• Donderdag 27 mei: Sergei Redkin (Rusland, °1991): speelt het Concert nummer 3 van Sergei Rachmaninov
• Vrijdag 28 mei: Dmitry Sin (Rusland, )1994): speelt het Concerto nummer 3 van Sergei Rachmaninov
• Zaterdag 29 mei: Jonathan Fournel (Frankrijk,°1993): speelt het Concerto nummer 2 van Johannes Brahms
• Zaterdag 29 mei rond 23u: bekendmaking van de winnaar.
   

De Zes

Zes jonge pianisten, 'De Zes', volgen de wedstrijd op de voet, maken pronostiekjes, geven commentaar op sociale media en sluiten elke avond op Canvas af met een eigen interpretatie van een pop- of rocksong, gespeeld op drie piano's.

Eén van 'De Zes', François-Emmanuel Douchy , interviewde finalist Tomoki Sakata, die na zijn halve finale al de hemel werd ingeprezen voor zijn sonate van Franz Liszt. "Ik heb het stuk al zo vaak gespeeld," zegt Sakata, "maar ik blijf er nieuwe dingen, nieuwe verbanden in ontdekken."

Dat er geen publiek in de zaal zit vindt Tomoki Sakata niet zo erg, het helpt hem om zich te concentreren. Een leuke evolutie is "dat de jury nu mag klappen", waar dat vroeger streng verboden was omdat de juryleden te allen tijde neutraal moeten zijn. Maar anders blijft het wel héél stil in de zaal, zonder publiek.

Ook voor de leden van het Nationaal Orkest is spelen zonder publiek een bizarre ervaring, getuigt althoboïst Bram Nolf die voor Klara een dagboek van deze week bijhoudt: "Een concert voor een lege zaal heeft altijd iets bevreemdend en onwezenlijk, alsof je een partij tennis speelt, maar er nooit een bal terugkomt van de andere kant. Deze coronacrisis heeft me duidelijk gemaakt dat mijn vak veel interactiever is dan ik voorheen dacht. Het publiek is eigenlijk een deel van de uitvoering!"

Beluister het gesprek met Canvas- en Klarapresentatrice Katelijne Boon in 'De Ochtend'

Bron: vrtnws.be en 'De Ochtend'

Lees ook: