Culture Club
“Lezen heeft me verleid dingen te doen, die ik anders niet had gedaan”
vr 24 sep. - 9:59
"Ik wilde geen buikspreker zijn"
‘De dood in Taormina’ wordt in de “ik”-vorm geschreven. De auteur vertelt vanuit het standpunt van het hoofdpersonage Zelda, een 26-jarige vrouw. Zij wordt door de vondst van een verloren opschrijfboekje samen met de Zweedse Per en de oudere acteur Jona naar Taormina geleid. Hierdoor is de typische Grunberg-stijl niet onmiddellijk terug te vinden is. Grunberg: “Ik heb geprobeerd een bepaald jargon te vermijden, ik wilde geen buikspreker zijn. Toch voelde het verfrissend om als Zelda te schrijven en de wereld door de ogen van een 26-jarige vrouw te bekijken.”
De plot lijkt eenvoudig en opnieuw een typisch Grunberg-universum uit de beginjaren van de schrijver. Toch krijgt de oplettende lezer een diepere boodschap voorgeschoteld, samen met een reeks metaforen en wendingen. De zoektocht van de personages naar succes en maatschappelijk aanzien, zorgt voor een materialistische boventoon. “De personages willen iets bereiken in de samenleving, maar ze hangen door verschillende redenen tegen de periferie aan.”
“Mens zijn is verleiden”
Grunberg zet het spel centraal in deze roman. “Mens zijn is verleiden.” Zelfs in het dagelijkse leven wordt volgens hem een spel gespeeld, waarbij je rekening houdt met anderen en hoopt op aanvaarding in de maatschappij. De keuze om de personages in het milieu van theater en podiumkunst te plaatsen, verduidelijkte deze boodschap, maar is ook uit het leven van de auteur geplukt.
Ik dacht dat ik heel graag acteur wilde worden. Het voortdurend samenzijn met mensen lag me echter niet zo.
Zo koos hij er uiteindelijk voor om schrijver te worden. “In mijn ranglijst van kunst staat literatuur op één, gevolgd door muziek en toneel. Ik ben zelf absoluut niet muzikaal, maar voor mij is lezen toch nog een wezenlijkere behoefte dan muziek” zegt Grunberg. Daarom vormen boeken een belangrijke noot in de vertelling. De moeder van Zelda laat haar bestaande leven achter en vertrekt met een andere vrouw naar Canada na het lezen van 'Het Leven van Pi'. “Dit is een verwijzing naar twee romans die cruciaal zijn voor mij; “Madame Bovary” en “Don Quichot”. Deze boeken gaan over personages die op hol slaan na het lezen van een boek en de moeder van Zelda is hier een knipoog naar.”
“Lezen heeft me verleid dingen te doen, die ik anders niet had gedaan”
Ook voor Grunberg heeft lezen veel betekend: “Ik wilde zelf toneelspeler worden, want ik had erover gelezen. Ook leerde ik uit boeken dat je voor liefde bepaalde dingen doet.” Of het verslinden van romans eerder een vrouwelijke aangelegenheid is? Daarop heeft hij een vrij duidelijk antwoord klaar: “Er bestaat een wantrouwen van de man voor de roman. Dit heeft volgens mij te maken met een idee van mannelijkheid. Ik denk dat een echte man verzonnen verhalen niet interessant vindt. Hopelijk komt hier snel een kentering in.”
Beluister het gesprek met Arnon Grunberg in 'Culture Club' via Radio 1 Select
