Lisa is chronisch ziek: “Ik zou graag gaan werken maar mijn lijf wil niet mee en toch gaan zij dat in twijfel trekken"

Lisa (23) heeft al sinds haar geboorte een onbekende bindweefselaandoening: Ehlers-Danlos. Ze gaat elk jaar steeds meer achteruit en zit ondertussen in een rolstoel. “Ik heb een graduaat orthopedagogie gevolgd. Nadien heb ik gewerkt op mijn stageplaats. In het begin lukte dat goed, maar ik was toen onzichtbaar ziek waardoor ik toch tegen wat muren ben gebotst.” 
“Als ik afwezig was, vond ik dat heel lastig om te laten weten. Ik was bang dat ze zouden roddelen over mij. Ik had geweldige collega’s maar het is nooit fijn om te moeten afbellen. Nu heb ik zoveel zorg nodig dat ik niet meer kan werken want waar vind je een job waar aan al jouw noden wordt gedacht? Dat is bijna onmogelijk in onze maatschappij.” 
“Eerst ging ik ziektebriefjes halen bij de dokter, maar zodra je in de invaliditeitsuitkeringen terechtkomt, dan heb je een rompslomp aan papieren, vragenlijsten en controle-artsen waaraan je elk jaar opnieuw moet bewijzen dat je chronisch ziek bent. Daar steek ik zoveel energie in, die ik eigenlijk niet heb. Er zullen altijd controles blijven, maar ik hoop dat er misschien wel een limiet komt tot wanneer je moet bewijzen dat je echt ziek bent. Als de stress over het verliezen van je uitkering al zou wegvallen, dat zou heel fijn zijn.” 
Ter info: de vrouw op de foto is niet Lisa.