Louis XIV

Neem nu, hoofdstuk 12. Titel: ‘De gifaffaire’. Eerste zin: “Het was 17 juli 1676. In de vochtige kelders van de Conciergerie, de gevangenis in het Palais de la Cité, lag een naakte vrouw op de foltertafel.”* Ja, dan weet je dus hoe laat het is. Dat lees je niet even rap rap.

“Graaf de Bussy van zijn kant had dan weer meegemaakt hoe de dames de Saulx en de Tremouille tot de grote stoelgang waren overgegaan in hun theaterloge en bovendien de uitwerpselen naar beneden hadden gegooid om van de stank af te zijn.” Probeer dat maar eens diagonaal te lezen. Dat gaat niet.

En zo is dat dus de hele tijd. Het ene straffe verhaal na het andere. Dus hebben we het boek helemaal uitgelezen. Van voor naar achter en van achter naar voor. En nog geen seconde spijt van gehad. 

Zaterdag zit Johan aan onze keukentafel. Als hij evenveel eet als le Roi Soleil, gaat de VRT failliet. Nog zoiets. Wat een varken was dat, zeg, die Zonnekoning. Maar goed, dat is dus voor zaterdag.

*Ok, dat zijn twéé zinnen, maar je begrijpt wat we bedoelen.