"Vesalius wist in de 16de eeuw dat er een clitoris was, alleen wist hij niet waarvoor die diende"

De fallus speelt in het wetenschappelijk onderzoek naar geslachtsdelen nog steeds de hoofdrol, maar er lijkt wel een kentering aan de gang. Er is steeds meer aandacht voor vaginagerelateerde onderwerpen in de medische wetenschap. Wat zijn de historische oorzaken voor die scheeftrekking? Waarom kregen vrouwelijke geslachtsorganen eeuwenlang niet de aandacht die ze verdienden? En welke opvattingen deden er vroeger de ronde over vagina’s, vulva’s, clitorissen en baarmoeders? Marieke Hendriksen is wetenschapshistoricus en verbonden aan het NL-Lab van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen.

"Het is een misverstand dat er lang niets bekend was over de vrouwelijke geslachtsdelen. Er was in de 16de eeuw al aandacht voor de vrouwelijke voortplantingsorganen. Maar het wel soms bewust overgeslagen of het was moeilijk te duiden waardoor eroverheen werd gepraat. Bovendien was een mannenlichaam toegankelijker om te bestuderen."

"De standaard in de geneeskunde in de vroegmoderne periode was een man. Dus er werd daar meer aandacht aan besteed. Alles werd toen ook door een religieuze bril beschouwd. In het scheppingsverhaal wordt Eva uit een rib van Adam geschapen, dus is zij een afgeleide van hem. Op die manier was het makkelijk te verantwoorden dat het mannenlichaam de standaard is en het vrouwenlichaam is wat er afwijkt."