"In het Interbellum ontstond een duidelijke norm binnen seksualiteit, wat wel aanvaard werd en vooral wat niét"

‘Reine jeugdrijpheid’ is een boek van Toth Tihamer, een Hongaarse priester die bijzonder populair was in Vlaanderen tussen de twee wereldoorlogen. Hij schreef over… hoe zei Wittgenstein dat ook alweer? "Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.” Hij vond dat als priester niet simpel, om daar de juiste woorden voor te vinden.
Dus schreef hij dingen als:
“In den tempel is iedere plaats heilig, aan ons lichaam is ook alles heilig, het komt immers van God. Maar in iederen tempel is er een deel dat bijzonder heilig is: het heilig Tabernakel waarin de Heer zelf woont in zijn heilig Sacrament. En aan het menselijk lichaam is er ook een bijzonder geheimzinnig deel – niet het hart, niet de hersens, - maar het orgaan waarin een deel van de almachtige scheppingskracht van God woont en waaraan men slechts met den grootsten eerbied mag denken.”
Dat taalgebruik, daar had 'Interne Keuken' het met historica Sofie Barmans over. Zij schreef een scriptie met de geweldige titel: ‘Het is de lente van het leven die de knoppen doet zwellen’. Nog zo’n prachtig citaat. Want een kat een kat noemen, dat deden ze nog niet in het interbellum. En een poes een poes al helemaal niet. Een scriptie over het Interbellum, seksualiteit en in het bijzonder over masturbatie. Luister hierboven!