Eén kans op drie dat jij misokinesie hebt!

Eén op de drie mensen heeft last van misokinesie, blijkt uit nieuw onderzoek. Misokinewatte? Tom Beckers, professor cognitieve psychologie aan KU Leuven geeft uitleg.
“Een ziekte zou ik misokinesie nu niet meteen durven noemen. Het is eerder een fenomeen. Bij misokinesie kunnen mensen zich mateloos ergeren aan bijvoorbeeld iemand tegenover hen die met zijn voet tikt. Of een andere gedragstic van een collega of huisgenoot, zoals een lok haar uit het gezicht strijken of op een stoel stuiteren. Maar misokinesie is nog niet direct een aandoening. We spreken eigenlijk pas van een stoornis als het echt je leven op significante manier beïnvloedt."
"Eigenlijk weten we nog heel weinig over misokinesie. Er is pas een eerste studie over verschenen in Scientific Reports die heeft geprobeerd om het fenomeen in kaart te brengen. Daaruit blijkt dat toch wel 30 procent van de mensen er in meerdere of mindere mate last van heeft.” 
Heeft misokinesie iets met aandacht te maken? “Dat dachten de auteurs van de studie aanvankelijk. Hun hypothese was dat mensen die snel afgeleid zijn, dus ook sneller last zouden hebben van misokinesie. Maar uiteindelijk vonden ze daar geen aanwijzingen voor. Mensen die last hebben van misokinesie, zijn dus niet sneller afleidbaar dan anderen.” Waar heeft het dan wel mee te maken? “Een alternatieve hypothese die de onderzoekers zelf naar voren schuiven, is dat het iets te maken zou hebben met ons systeem van spiegelneuronen. Dat zijn een soort zenuwcellen in onze hersenen die actief zijn als we zelf bepaalde handelingen uitvoeren, maar die ook actief zijn als we iemand anders diezelfde handeling zien uitvoeren. Het idee is dat die een belangrijke rol spelen in alles wat te maken heeft met je kunnen inleven en empathie. Wat er dus voor zou zorgen dat als je een ander ziet friemelen of tikken, je het aanvoelt alsof je het zelf aan het doen bent. En dat friemelen kan een signaal zijn van angst of stress, en dan zouden die mensen zich als het ware ook gestresseerd of gespannen gaan voelen.” 
Die hypothese gelooft professor Beckers zelf niet. “Ik denk dat het eerder iets te maken heeft met de gewenning van onze aandacht, wat we in de psychologie habituatie noemen. Want onze zintuigen worden voortdurend gebombardeerd met informatie, de hele dag lang. Maar vooral veranderingen in de omgeving worden gedetecteerd, en dan zeker dingen die onvoorspelbaar en onverwacht zijn.” Bij sommige mensen zou dat systeem van gewenning minder goed werken, waardoor ze dat tikken en friemelen harder opmerken.