REQUIEM VOOR EEN FIRST LADY
Nee, dood bent u beslist nog niet,
Moeder van Amerika, die mij
alleen al met uw bronzen bambiblik
snel naar een kleenex grijpen doet
als ik voor een of ander scherm ben
neergestreken. Nee, dood bent u bijlange
niet. Het blijft een hele eer om u te zijn.
Maar wat zult u bedisselen of voelen,
een late lentedag pakweg zo'n twintig jaar
na nu, tussen riante muren, godweetwaar,
wanneer u nog eens denkt aan hoe en wat hij was
in Washington DC, aan al dat toen dat nu
niet langer kan? Michelle My Belle, Madonna,
Veeljarige, bewaak zélfs dan de wereld
van het teloorgegane, verlorene, verlatene
en laat zélfs dan een mensenvel nooit dikker worden
dan één nacht ijs waarover niemand durft te gaan.
