"Maar ik weet wel dat ik zelf geen zin meer heb om met 'kut' te vloeken. Mijn kut verdient beter."

2020 was kut. Dat heeft u de afgelopen week vast gedacht. En ook Canvas heeft 2020 officieel tot kutjaar uitgeroepen.

Josse De Pauw zegt het, in een reclamespot voor het gelijknamige programma op Canvas een paar keer per dag.
Ik citeer hem even.
Dames en heren, dit is een kutjaar.
Dat is wel een beetje een grof woord.
Ik ga het nog eens zeggen. Een kutjaar.’

Zelf vloekte ik regelmatig met kut. Zelfs als mijn bloedje van een kind er bij is. Bord laten vullen? Kut. Geld op voor het einde van de maand? Kutterdekut! Stinkende vuilniszakken vergeten buiten te zetten: kut, kut kuuuut!
Ik dacht daar nooit bij na, de kutten ontsnappen me net zo makkelijk als de shits en godverdommes.

Tot ik Josse De Pauw zeven keer per dag hoorde. Hij zegt het woord ‘kutjaar’ alsof hij een heel stout jongetje is. Hihi. Ik zeg kut. Kijk wat ik durf. Ik spreek een Heel Grof Woord uit. Het vrouwelijke geslachtsorgaan. Een heel raar en vies en vervelend ding.

Het irriteerde me, plots. 2020 was geen al te best jaar, nee. We mochten plots niet meer dansen. Veel mensen gingen dood, vooral mensen die al jaren zaten weg te kwijnen in bejaardentehuizen en die dit jaar ook nog eens volledig beroofd werden van hun mensenrechten – ik zeg dat niet zomaar, Amnesty International heeft het vastgesteld. Mensen gingen failliet. Trump ging helemaal door het dak. Migranten zitten door de vele coronamaatregelen vast in nog hopelozere omstandigheden dan anders. En aan het klimaat doet ondertussen niemand wat.

Maar wat in godsnaam heeft deze hoop ellende te maken met mijn dierbare geslachtsorgaan? Mijn trouwe kut, die me zo veel plezier heeft bezorgd? Mijn kut waar een kind is is uit gekomen en die daarna als bij wonder nog steeds werkt en me plezier blijft bezorgen? Net zo weinig als met iemands kloten.

Zou De Pauw ook zo giechelig geweest zijn als hij 2020 een klotejaar had genoemd? Waarom noemt Canvas dit eigenlijk geen klotejaar? Heeft het iets te maken met de slechte reputatie die de kut nog steeds heeft? We schamen er ons een beetje voor. We vinden de vagina, dat lekkende ding toch net iets viezer, vleziger en raarder dan een stel kloten.

Ik ben geen moraalridder. Ik wil niemand het plezier ontzeggen met een goede, welgemeende ‘kut’ te vloeken. Ik wil Canvas niet cancellen, ik wil Josse De Pauw niet aan de publieke schandpaal nagelen.

Maar ik weet wel dat ik zelf geen zin meer heb om met kut te vloeken. Mijn kut verdient beter. Een kutjaar, dat zou een jaar vol plezier en genot moeten zijn.  2020 was gewoon een rotjaar.

Beluister de column van Heleen Debruyne voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig':

Ontdek ook de andere columns uit de uitzending: