Maarten Goethals

Brussel 

Barok. Brokkenparcours. Getaande totem.
Stad van averij -mijn liegend lief.

Met je gaten, je gestolen onaf
geheim. Jij: de genode nacht. Ik lijf je
in als lot en lieveling. Met je namen

ontnomen mond, ontstoken stem. Ik heb je
verneem je: armer, zieker, voller.
En meer en minstens. Nu nog

nors, lijzig, lastig. Eeuwig
grijzend wingewest. Zwart van steen en ommuurd.

En ik?
Ik ben een non, de hond aan de deur
doofstom, ongehoord -gebaar me, reik mij aan.

Maarten Goethals